چطوری عدسی خوشمزه بپزین!

یکی دو لیوان عدس بریزید تو سینی و با دقت پاک کنید، حتی تو عدس‌های بسته‌بندی شده سنگ‌ریزه‌هایی پیدا می‌شه که ظاهرشون مثل سنگ و باطن‌شون یه جور فولاد دندان‌شکنه. احتمال این وجود داره که کارگذاشتن این سنگ‌نماها کار دندون‌پزشکا باشه. بگذریم.

حالا عدسا‌ها رو بریزید تو یه قابلمه نسبتا بزرگ و هفت هشت لیوان آب بریزد توش و بذارید بپزه. عدس اگر ۱۰ سال تو انبار مغازه نمونده باشه نیم ساعته می‌پزه. حالا یه دونه پیاز متوسط رو نگینی (حبه) کنید و بریزید توش، نصف لیوان هم برنج بریزید توش، زردچوبه رو یه کمی بیشتر از حدی که برای غذاهای معمول می‌ریزید، اضافه کنید. فلفل سیاه رو هم همینطور. حتما خودتون قبل از اینکه بگم نمک رو ریختید. حالا اندازه یه لیوان گشنیز خرد شده به این ترکیب اضافه کنید و بذارید تا موقعی که برنجا له شدن و لعاب دادن بپزه. تو این مدت یکی دو بار درست و حسابی غذا رو هم بزنید که ته نگیره.

تو این مدت ممکنه شما، یا مهمونتون از بوی اشتهاآور غذا دیوانه شده باشید، اما به خودتون مسلط باشید و یه ذره دیگه گشنیز خرد کنید.

حالا که غذا آماده شده اونو تو یه ظرف خوشگل بریزید، روش یه کمی گشنیز خام و اگر خودتون دوست دارید گلپر بپاشید. می‌تونید این عدسی رو با لیموترش و روغن زیتون بخورید ولی چاشنی این غذا تو ورژن ترکی‌ش فلفل سیاه زیاده. به جای پیازهای نگینی هم همون اول که عدس رو می‌پزن، پیازهای خیلی کوچولو رو همونطوری درسته می‌ندازن تو غذا. در واقع “شیله” یه جور سوپ سرماخوردگیه، که خیلی هم خوشمزه است. اما این ورژنی که بالا گفتم خیلی از اون خوشمزه‌تره و اصلا هم یاد بیماری و این چیزا نمی‌افتین.

یکی از چیزایی که می‌تونید سرخود به این ترکیب اضافه کنید سیب‌زمینی حبه شده است. من نگفتم که اگر به ذهنتون رسید احساس خلاق بودن بیشتری بهتون دست بده. اگر می‌خواهید سیب‌زمینی رو هم تو این عدسی داشته باشید، ۱۰ دقیقه‌ای قبل از اضافه کردن برنج سیب‌زمینی‌های خرد شده رو بریزید تو قابلمه.