موز قطعاً یکی از محبوب‌ترین میوه‌هاست چرا که به دلیل طعم و ویژگی‌های غذایی که داراست مورد علاقه اکثریت مردم است؛ در صورت نداشتن انرژی، بهتر است موز میل کنید تا پر انرژی شوید. موز گیاهی است مانند درختچه که دارای برگ‌های بزرگ است؛ این میوه موقع رسیدن سبز و بعد به رنگ زرد تبدیل می‌شود.
این گیاه 4 هزار سال پیش در هندوستان کشت می‌شده است؛ قندی که در موز وجود دارد قابل جذب است و در هر صدگرم موز، پروتئین، آهن، فسفر، چربی، پتاسیم، سدیم، ویتامین A، ویتامین B1، ویتامین B2، ویتامین B3، ویتامین B9، ویتامین C و چند ماده شیمیایی مانند سروتین، نوروپی تفرین، دوپامین و کاته چولامین وجود دارد.
این میوه ضد سرطان است و یک غذای مناسب برای ماهیچه‌هاست؛ ضمن اینکه درمان خوبی برای اسهال و اسهال خونی است. موز خون‌ساز بوده و تقویت کننده معده است، ضمن اینکه داروی خوبی برای کلسترول است. زیاد خوردن این میوه باعث نفخ معده می‌شود به همین دلیل باید بعد از موز، کمی نمک خورد؛ البته مخلوط عسل و موز ضعف بدن را از بین می‌برد. موز برای استحکام استخوان‌ها مفید بوده و به خاطر داشتن ویتامین A در حفظ بینایی مفید است و در بهبود بینایی نیز بی اثر نیست.
این میوه به دلیل دارا بودن ترکیبات آنتی اکسیدان‌های فنولیک، از ابتلا به سرطان کلیه جلوگیری می‌کند. موز را در روزنامه یا کیسه پلاستیکی در دمای اتاق به دور از نور بیش از حد و به دور از گرما نگهداری کنید و اگر کنار سیب گذاشته شود زودتر می‌رسد. البته موز را می‌توانید در سالاد یا ساندویچ‌های سرد برای عصرانه کودکان استفاده کنید.