آش شله قلمکار
یکی از معروف ترین آش‌های ایرانی است. در طبخ این نوع آش از سبزیجات معطر و مخصوص آش نظیر: تره، جعفری، گشنیز، اسفناج و حبوبات نظیر نخود، لوبیا، عدس،برنج، پیاز و همچنین گوشت سردست بی استخوان، زردچوبه و روغن استفاده می‌شود . این آش با نعناع و پياز سرخ و تفت داده شده تزیین و مصرف می‌شود.در برخی نقاط ایران به این برخورده ام که دوستان آش شله قلمکار را خوراک اصیل آن منطقه بیان میکنند اما این آش برای نخستین بار به دستور ناصرالدین شاه همراه با آداب و تشریفات ویژه‌ای پخته و میان مردم و درباریان پخش می‌شد.نقل است که ناصرالدین شاه و همراهانش سالی یک روز، آن هم در فصل بهار به شهرستانک رفته و در آنجا دوازده دیگ آش بار می‌گذاشتند و چهارده گوسفند ذبح میکردند و انواع و اقسام حبوبات را به آن اضافه میکردند. بدیهی است که در کار طبخ آش، علاوه بر شاه، کلیه اعیان و اشراف و رجال و وزرا حضور چشمگیر داشتند و جمعاً به کار پخت و پز می‌پرداختند.
جمعی به کار پاک کردن نخود و سبزی و لوبیا و ماش و عدس و برنج مشغول می‌شدند و عده‌ای هم فلفل و زردچوبه و نمک تهیه میکردند. زنان دربار که در کاخ‌ها دست به سیاه و سفید نمی‌زدند، در پای دیگ برای روشن‌کردن آتش و طبخ آش کمک میکردند خلاصه آن که هر کس به فراخور شأن و منزلت خود کاری انجام می‌داد تا آش همایونی حاضر و مهیا شود.
چون این آش ترکیب ناهماهنگی از اغلب خوردنی‌ها بود، به آن «آش شله قلمکار» گفتند. امروزه به کاری که بدون نظم و ترتیب و با دخالت عوامل مختلف شکل می‌گیرد، آش شله قلمکار می‌گویند هر چند که این امر بی انصافی در حق طعم دلپذیر این آش می باشد
آشپز :ستایش فرجی
اینستاگرام:wodesata
