کافی است به این پرونده که تأسف وزیر و مسئولان این عرصه را هم به دنبال داشته، دقت کنیم تا پی ببریم
که هزینه بخیه زدن زخم چانه یک کودک خردسال که می‌تواند ماحصل بازیگوشی روزمره یک کودک باشد،
150 هزار تومان شده است؛ آن هم در بیمارستانی دولتی! آیا با این حساب جا ندارد که از هزینه های
درمانی دردهای بزرگ تر هراسان شویم؟
گر این رویداد شوم را از آن منظر مورد توجه قرار دهیم که حادثه نبوده، آن زمان اوضاع فرق خواهد کرد و توقع می‌رود که واکنش ها به این موضوع، اصولی و در راستای ایجاد تغییراتی اساسی باشد.
طی روزهای گذشته، کادر درمان بیمارستان اشرفی اصفهانی خمینی شهر از توابع استان اصفهان، به دلیل عدم بضاعت مالی خانواده یک بیمار خردسال، بخیه چانه صدرای چهار ساله را شکافتند و او را با چانه شکافته شده و خونین روانه خانه کردند.
شبکه استانی رسانه ملی در ادامه گزارش خود در این خصوص، مادر صدرا را پرستار سالمندان و پدرش را راننده تاکسی معرفی کرد تا قرار گرفتن تکه های این پازل در کنار هم، منجر به شکل گیری واکنش سریع مسئولان استانی به این موضوع شود و خبر برسد که پزشک و پرستار این بیمارستان تا صدور حکم قطعی از اشتغال در مراکز درمانی ممنوع شدند.
دکتر طلوعی، معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان امروز در تشریح ماجرا گفت: دختری چهارساله هفته گذشته به دلیل پارگی ناحیه چانه به اورژانس بیمارستان اشرفی اصفهانی در خمینی شهر مراجعه و کادر حاضر، سرپایی چانه مصدوم را بخیه می‌کنند. در ادامه وقتی می‌بینند مادر بیمار توانایی پرداخت هزینه 150 هزار تومانی درمان را برای ترخیص ندارد، با دستور مسئول کادر پزشکی، پرستار بخیه‌های دختر چهار ساله را کشیده و بیمار با خونریزی و پارگی چانه از بیمارستان خارج می‌شود.
وی با تأکید بر اینکه در این حادثه تأسف بار، منشور حقوقی بیمار از سوی تیم پزشکی رعایت نشده، افزود: پس از این اتفاق تدابیر لازم برای ترمیم مجدد چانه بیمار در نظر گرفته شد و پزشک و پرستار مربوطه هم تا صدور حکم قطعی از اشتغال در مراکز درمانی ممنوع شدند. علاوه بر اینها، دیگر اعضای کادر درمانی به هیأت بدوی رسیدگی به تخلفات اداری دانشگاه علوم پزشکی معرفی شدند.
در پی انتشار این خبر، دکتر قاضی زاده هاشمی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در حاشیه همایش پزشک پژوهشگر در این خصوص مورد پرسش قرار گرفت و ضمن ابراز تأثر شدید از رفتار کادر درمانی در این رویداد، گفت: متاسفانه دیشب این موضوع را در شبکه های اجتماعی دیدم و همان آخر شب دستور دادم امروز تیمی به آن جا اعزام شود و از نزدیک حادثه را بررسی کند.
وی افزود: در عین حال رئیس دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ضمن عذرخواهی، افراد متخلف اعم از پزشک و مسئول شیفت را به دستگاه قضا معرفی کرده است؛ درباره این حادثه تلخ تحقیق می‌شود و حتما اگر کسانی متخلف باشند، باید با آن ها برخورد شود. امروز تیم بازرسی تا ظهر مشخص خواهد کرد که ماجرای این حادثه تلخ چه بوده و امیدوارم درباره این حادثه به عدالت رفتار شود.
بدین ترتیب مشخص می‌شود، این حادثه تأثر برانگیز به زودی رفع و رجوع خواهد شد، ولی آیا این نخستین بار است که کادر درمانی از ارائه خدمات به افراد بی بضاعت سرپیچی می‌کنند؟ آیا چنین رفتارهایی منطبق بر قوانین و مقررات است و نخسین بار است که منشور حقوق بیماران زیر پای گذاشته می‌شود؟
اگر از این زاویه به ماجرای دردناک رقم خورده در بیمارستان خمینی شهر بنگریم، درخواهیم یافت که مدت های مدیدی است که بی بضاعت ها از مراجعه به مراکز درمانی خودداری می‌کنند و اصولا از بیماری ترسناک تر، هزینه های درمان آن شده است؛ هزینه های سنگینی که حتی در تعرفه های دولتی هم بسیار گزاف هستند.
کافی است به همین مثال که تأسف وزیر و مسئولان این عرصه را هم به دنبال داشته دقت کنیم تا پی ببریم هزینه بخیه زدن زخم چانه یک کودک خردسال که می‌تواند ماحصل بازیگوشی روزمره یک کودک باشد، 150 هزار تومان شده است؛ آن هم در بیمارستانی دولتی! آیا با این حساب جا ندارد، از هزینه های درمانی دردهای بزرگ تر هراسان شویم و خطاب به مسئولان از گرانی وحشتناک درمان بنالیم؟
آیا غیر از این است که همین هزینه های گزاف به کرات موجب شده که بیماران از دریافت خدمات محروم بمانند، یا مراکز درمانی از پذیرش افراد بی بضاعت سر باز بزنند و اینقدر این روند تکرار شده که شکافتن بخیه به چشم کادر درمانی بیمارستان خمینی شهر غیرطبیعی نرسیده است؟ با این حساب آیا جا ندارد از مسئولان و وزیر محترم بهداشت بپرسیم که تدبیرشان برای تغییر این رویه چیست؟
آیا تنها قصور کنندگان در این ماجرا، پزشک و پرستاری بوده‌اند که بخیه زده شده به چانه کودک را شکافته اند یا ناظرانی که این مشکلات را در همه سال های گذشته ندیده‌اند هم مقصرند؟ آنهایی که هزینه های گزاف زدن چند بخیه در بیمارستان دولتی را نمی‌بینند چه؟ آیا بی انصافی نیست قصور پزشک و پرستار را ـ هرچقدر هم وحشتناک بوده ـ ببینیم و این قصورهای دیگر را ندید بگیریم؟!
