درد و دل یه رزمنده
یه تصویر دیدم تو شبکه های اجتماعی که رونالدو فوتبالیست معروف ودرحال بغل کردن و نوازش پسر یکی از کشته شدگان حوادث فرانسه و نشون میداد که تو ایران پخش شده بود و همه ایرانیا کامنت گذاشته بودند؛
وای چقدر مهربونه!
چقدر انسانه!
برا امنیت و صلح تلاش میکنه و ازاین قبیل پیاما...
خب البته راست میگن بندگان خدا ، چون کار شایسته ای کرده
اما تو همون پیچ چندتا عکس پایین تر عکس شهید مدافع حرمی رو گذاشته بودند که غرق به خون با لبخند شهید شده بود.
کامنتای جالبی بود؛
وای دلمون خون شد کی این شهدا تموم میشن؟
به ماچه،میخواست نره!
مملکت ما که نبود،خب نمیرفت!
به زور که نبردنش!
حالا عکس گذاشتی که چی؟
پولشو میگیرن!
کم گرفتاری و بدبختی داریم و ازین نوع حرفا...
خب عیب نداره نظراتشونم برامون قشنگه و محترم
ناراحتم نیستیم خب شاید ندونسته چیزی گفتن
اما دوست عزیز،شهدای و جانبازا و رزمنده های مدافع حرم و هیچکس به زور نفرستاد که حالا بخوان ازین حرفا ناراحت بشن
بلکه با انتخاب خودشون رفتن!
متوجهی؟با انتخاب خودشون...
خیلی فرقه بین کسیکه ناغافل وارد قضیه ای میشه با کسیکه از رو آگاهی وارد میشه و میدونه برنمیگرده
جوونیکه از همه چیش گذشته ومیره جوون نیست،پیر عشقه
اونا رفتن که شماها و حتی همون اقایون رونالدوها راحت کت و شلوار بپوشن و شیک کنن و بیان با خیال راحت توخیابونا راه برن
اره حتی اروپاییها
چون همین جوونای مدافع حرمن که دارن از همه حتی اروپاییها دفاع میکنن
وگرنه الان رو همون برج ایفل پرچم داعش بود
مدافعین حرم مدافعین اسلام و کرامت انسانیت هستند
سفیران صلح و امنیتن
اونا رفتن که شما الان راحت بشینی و پیاماتو چک کنی و ترسی نداشته باشی
اونا رفتن که الان تو باعزت زندگی کنی
اونا رفتن که نوامیسمون در عزت و ارامش کامل باشن و سراز بازار برده فروشا در نیارن
اونا رفتن که تو خوشحال باشی تفریح کنی
اونارفتن که تو باشی...
آره رفیق ستاره های واقعی اینان...
درپایان فقط خواستم ازین همه معرفت و لطف بعضیا تشکر کنم...
راه ادامه دارد...
