بقیه داستانو بنویس ...

غزل گفت : نترس اوضاع رو خودمون کنترل میکنیم
غزل نمیدانست کنترل کردن اوضاع تا چه حد میتواند سخت باشد ولی هیچ وقت ترس زمینگیرش نکرده بود
پوریا گوشه ناخنش را میجوید و به گوسفندان نگاه میکرد هر دو روی نرده های نیمه کاره نشسته بودند
- هی پسر
هر دو برگشتند زنی با چادر مشکی ای که به دور کمرش بسته بود و روسری بلند گل گلی پشت سرشان بود. غزل نمی شناختش زن بی توجه به غزل رو به پوریا گفت: اون بالا چی کار میکنی بدو برو دنبال کارت دیگه نبینمت با این دختره ورور میکنیا وگرنه به ننت میگم
پوریا با خشم وصف نشدنی به زن نگاه میکرد یک لحظه انگار میخواست جواب دندان شکنی به او بدهد اما پشیمان شد. غزل بیخیال از رو نرده ها پایین پرید و به طرف گوسفندان رفت هم زمان پوریا در جهت مخالف از او دور شد که غزل برگشت و با لحنی کودکانه و شاد فریاد زد: هی پوریا رفتی دنبالش بهم خبر بده
پوریا برگشت و با دیدن قیافه شنگول غزل لبخند زد. زن به سمت پوریا رفت و چوبش را به حالت تهدید آمیز تکان داد. پوریا سریع فرار کرد.
مردم روستا همیشه چنان شدید به ارتباط غزل با بچه هابشان عکس العمل نشان نمیدادند ولی غزل و پوریا سعی میکردند در جاهای خلوت قرار بگذارند به لطف موبایل و سیم کارتهای ارزان این کار مشکل نبود حتی غزل بعضی مواقع خودش برای پوریا شارژ میخرید و میخواست همه موانع را از سر راه بردارد و از راز روستا با خبر شود