۱۵:۵۰ ۱۳۹۶/۶/۷
شاردِل عمیقا با کیموتو موافق بود، اما هرچه بود، موناگ مشاور اعظمش بود.شاردِل پس از مکثی نسبتا طولانی رو به موناگ کرد و گفت: به دزرت لند حمله می کنیم. به لابِر و فابیوز بگو بیان اتاق من. لابِر فرمانده سواره نظام و فابیوز فرمانده پیاده نظام بود. ملکه اتاق تصمیم گیری را ترک کرد. موناگ با صدایی رسا گفت: همه مرخصند. مشاوران یکی پس از دیگری اتاق را ترک کردند. کیموتو نیز قصد خروج از اتاق را داشت که موناگ زمزمه وار گفت: تو بمون. چند دقیقه بعد موناگ و کیموتو در اتاق تصمیم گیری رو در روی هم ایستاده بودند. موناگ گفت: هنوز نمی فهمم چطور ملکه شاردِل اجازه میده در کنار ما مشاورین معتمدش احمقی مثل تو بشینه.
کیموتو: اگر می تونستی مثل ملکه شاردِل فکر کنی الان تو پادشاه این سرزمین بودی. سپس تعظیمی کرد و از در اتاق بیرون رفت. کیموتو می دانست موناگ در رویای پادشاهی می سوزد ولی بیان این قضیه برای همه گران تمام میشد. سکوت را انتخاب کرده بود ولی به شدت موناگ را می پایید تا از برنامه های احتمالیش باخبر شود.
ارتش سواره و پیاده نظام آماده جنگ بودند. شاردِل مانند تمامی جنگهای دیگر در کنار لابِر و لشکریانش راهی جنگ می شد. رسیدن سواره نظام از باراد کینگدِم-پایتخت ریورزلند- تا ماستران یک هفته طول می کشید. سواره نظام به دو دسته تقسیم شدند. دسته اول به عنوان پیش ران تا نزدیکی های ماستران جلو می رفتند و در آنجا چادر می زند، شرایط را بررسی می کردند. گروه دوم برای حفاظت از پیاده نظام کند تر حرکت کرده و با فاصله 10 روز به گروه دوم می رسیدند. پس از سکنا گزیدن گروه دوم ارتش سواره و پیاده به ماستران یورش برده و پس از آن از میان بیابان بی آب و علف عبور می کردند تا به درومانی می رسیدند. تصرف ماستران ساده به نظر می رسید اما درومانی تقریبا در قلب دزرت لند قرار داشت.
