شاید اکثر ما قبول داشته باشیم که زندگی امروز ما تا حد زیادی حاصل عادتهای ماست. رفتارهایی که ناخودگاه انجام می‌دهیم. تصمیم‌هایی که بدون آنکه متوجه بشویم می‌گیریم و جملات و کلماتی که به دلیل تکرار زیاد، بخشی از هویت ما شده‌اند.
مارکوس اورلیوس از معروف‌ترین امپراتورهای تاریخ روم است. کسی که او را نمونه یک فیلسوف-پادشاه می‌دانند. معروف است که او هنگام رفتن به نبرد کتابخانه بزرگی از کتابهایش را هم به همراه خود می‌برد تا شب‌ها به مطالعه و تفکر بپردازد. از او نقل شده است که:
عادتهایی برای زندگی بهتر
با وجودی که پذیرفتن این مسئله سخت نیست، اما تغییر عادتها سخت و دشوار است. کسانی که در مورد عادتهای انسانهای موفق صحبت کرده‌اند کم نیستند. خود ما هم در متمم به عنوان نمونه‌ای از آنها به استیون کاوی پرداختیم. اما واقعیت اینجاست که در عین اینکه روی عادتهایی که برای زندگی خوب لازم است نسبتاً توافق وجود دارد، اما کمتر پیش می‌آید که به آنها عمل کنیم. بررسی اینکه چرا بسیاری از ما، عادتهای خوب را می‌شناسیم و قبول داریم اما به آنها عمل نمی‌کنیم، فراتر از بحث فعلی ما در متمم است. اما شاید یک نکته کوچک بتواند کمی به ما کمک کند. اینکه به جای یک حکم کلی بزرگ به مصداق‌های کوچکتر و قابل اجرای آن فکر کنیم.
همه می‌دانیم که انسانهای بزرگ و موفق برای گسترش دانش و توانایی خود تلاش می‌کنند و تلاش برای توسعه دانش و نگرش باید یکی از عادتهای ما باشد. اما این حرف آنقدر کلی است که عموماً در عمل به نتیجه خاصی نمی‌رسد. شاید مطالعه تصادفی یک پاراگراف کتاب قبل از خواب، خیلی کوچکتر اما خیلی عملی‌تر باشد.
ما قبلاً در متمم به شکل‌های مختلف به این مسئله پرداخته‌ایم: گاهی از مهربانی‌های کوچک زندگی گفتیم و گاهی از اینکه انسانهای موفق قبل از صبحانه چه می‌کنند. زمانی هم در مورد اتیکت و ریزنگری در رفتارها صحبت کردیم. اما شاید وقت آن شده باشد که فهرست کامل‌تر و دقیق‌تری از عادتهای کوچک برای زندگی بهتر تنظیم کنیم. ما در اینجا صرفاً برای شروع چند نکته را می‌نویسیم و منتظر می‌مانیم تا شما هم در کامنت‌ها موارد دیگری را مطرح کنید تا بتوانیم آنها را به متن اصلی اضافه کنیم. بلند بودن این فهرست مهم نیست. قرار نیست به همه آنها عمل کنیم. اما تلاش می‌کنیم این فهرست آنقدر بزرگ و بلند باشد که هر کسی هر بار به آن سر زد، چند موردی را انتخاب کند و به مجموعه عادتهایش بیفزاید. شکل جمله بندی هم تا حد امکان به گونه‌ای باشد که بتوان آن را به عنوان یک قانون و دستورالعمل اجرایی زندگی در نظر گرفت.
