در فصل تاریکی و تنهایی
لب باز کن قفل قفس بگشا
با یک بغل نور و طراوت باز
جانی بده بر این تن شیدا
ماندن شبیه مرگ تدریجی ست
پرواز کن! دریاب دنیا را
