داستان رویایی که من داشتم
قسمت پانزدهم
بخش دوم
اون شب ، سال ساعت چهار صبح تحویل می شد و اونا قرار بود تا اون موقع بیدار بمونن …
وقتی اینو فهمیدم دلم برای حمیرا شور زد چون می دونستم منتظرم میشه ….
بعد از شام همه با هم میز رو جمع کردیم و رفتیم دور هم نشستیم …
علیرضا خان همین طور که پیپ شو روشن می کرد گفت : شنیدم شماها با هم حکم بازی کردین…..
خوبه پس تورج برو ورق ها رو بیار ….
گفتم : من پشت دست عمه می شینم .
عمه گفت : نه ورق تعیین کنه کی پشت دست بشینه .
خیلی دلم می خواست که من باشم ولی تورج و عمه بهم افتادن و من و علیرضا خان با هم ….
پس ایرج تماشا چی شد ….
یکم که بازی کردیم ایرج نشست پشت دست من بازی می کردیم و می خندیدیم …
ولی من اصلا حواسم به بازی نبود و دلم می خواست کنار بشینم مخصوصا که دلم برای حمیرا شور می زد …….
بازی طولانی شد و ساعت از دو گذشت به ایرج گفتم : میشه به جای من بازی کنی تا من بیام ….
نگاهی به من کرد و گفت : آره برو به کارت برس …
من هستم ... منظورشو از این حرف نفهمیدم …. یک جوری گفت که انگار می دونه من می خوام کجا برم ….
عمه هم انگار همین فکر رو کرده بود چون پرسید : مگه چیکار داری ؟
گفتم : هیچ کار ، زود میام ……
و رفتم بالا صدایی از اتاق حمیرا نمی اومد ….
گفتم خوبه ناله نمی کنه پس می تونم برگردم….
درو باز کردم تا یک سر بهش بزنم دیدم ، سرش از تخت آویزون شده زود رفتم تو و در و بستم و سرشو بلند کردم تو همون نور کم دیدم که از دهنش کف اومده …
گفتم : الهی بمیرم خوب شد اومدم …… اول که ترسیده بودم ولی دیدم نفسش خوبه حتما چون سرش از تخت آویزون بوده این طوری شده ….
یک کم آب نزدیک دهنش کردم یک کم خورد و بعد دست منو گرفت . حالا نمی تونستم به کسی بگم یا نه چه عذری می تونستم بیارم ؟ چرا اومده بودم اتاق حمیرا که برای من قدغن بود …..
حمیرا با همون بی حالی گفت : فکر … کرد ... م ولم کر … دی ….
گفتم : نه مطمئن باش میام ….
گفت : هر چی … صدات کرد …. م نیومدی ……
همون طور آهسته در گوشش لالایی هر شبی رو زمزمه کردم تا زودتر بخوابه و من بتونم برگردم و اونا متوجه ی غیبت من نشن …
ولی اون همین طور وول می خورد و دست منو فشار می داد …..
یک ساعت بیشتر طول کشید تا خوابش برد و بی حرکت شد و تونستم دستمو از دستش در بیارم …..
وقتی رفتم پایین نزدیک سال تحویل بود ولی هنوز بازی اونا تموم نشده بود …
من شمع ها رو روشن کردم و قران رو برداشتم تا طبق عادتی که مادرم یادم داده بود موقع تحویل سال قران بخونم ….
بالاخره بازی اونا هم تموم شد و اومدن …. دور سفره ….
تورج دوربین آورد و هی باهاش عکس مینداخت از هر طرف می چرخیدیم اون یک فلاش می زد ، یک جوری خوشحال بود که همه تعجب کرده بودن گفت : امسال حتما سال خوبیه چون رویا با ماست . ان شالله سال دیگه حمیرا هم با ما باشه ….
و همون موقع سال تحویل شد و همه بهم تبریک گفتیم ، علیرضا خان قران رو باز کرد و به همه عیدی داد و عمه هم همین کارو کرد فکر می کنم به اندازه ی دو ماه حقوق بابام از اونا عیدی گرفتم ….
بعد ایرج از پشت مبل چهار تا بسته آورد صورت خودش گل انداخته بود و بیخودی می خندید گفت : اول مامان عزیزم قابل شما رو نداره خیلی برای ما زحمت می کشین ….
عمه کادو رو گرفت و گفت : بالاخره پسرم بزرگ شد دستت درد نکنه ….
و کادو رو باز کرد یک سنجاق سینه ی مروارید و طلا …..
ایرج رفت سراغ علیرضا خان و گفت : تقدیم به پدر عزیزم که خیلی دوستش دارم عیدتون مبارک ….. ( تورج تند و تند عکس می انداخت )
علیرضا خان هم بازش کرد و با خوشحالی گفت : به به , چه پیپ قشنگی ، از دست این راحت شدم سوراخش گیر داشت مرسی بابا جان…………
و کادوی تورج رو داد و گفت : تقدیم به داداش با معرفت و مهربونم امیدوارم تو سال جدید موفق باشی .
همدیگر رو بغل کردن و بوسیدن ، تورج گفت : ولی من برای تو چیزی نخریدم ولی یک کادوی دسته جمعی دارم ….
وقتی بازش کرد یک کراوات آبی رنگ بود
و اومد سراغ من داشتم از خجالت آب می شدم ، احساس می کردم همه ی اون کادو ها برای اینکه اون می خواست به من کادو بده و می ترسیدم بقیه هم اینو بفهمن …
ناهید گلکار
