داستان رعنا
قسمت هشتاد و چهارم
بخش اول
هر کاری کردم میلاد از رفتن منصرف نشد ...
اون می گفت : رعنا جون اینقدر گذشت کردی چی شد ؟ بذار من حقمو بگیرم ...
دلم می خواست با میلاد برم که یک وقت کاری دست خودش نده ولی امیرعلی تنها بود , باید اونو صبح می دادم به سرویس و می رفت مدرسه و برمی گشت و نمی تونستم تنهاش بذارم ...
هم اینکه واقعا دیگه دلم نمی خواست دوباره پامو توی اون شهر بذارم , از بس خاطرات بدی از زندان داشتم ...
برای همین باز متوسل به مجید شدم ... می دونستم که علی روزهای دوشنبه کار داره و نمی تونه مرخصی بگیره ...
امیدم این بود که وقتی مجید اومد بتونه اونو منصرف کنه ولی مجید هم با میلاد هم عقیده بود ...
فردا صبح زود میلاد با آرش و مجید راهی رشت شدند و من دلواپس تو خونه منتظر نشستم ...
حالم خیلی بد بود و دلم شور می زد ... تا بعد از ظهر دو بار به میلاد زنگ زده بودم ... حالش خوب بود ...
ولی بار سوم جواب نداد ...
زنگ زدم به آرش , گفت : رعنا جون میلاد صحبت می کنه , دستش بنده ... خودش بهتون زنگ می زنه , نگران نباشین ......
ناهار امیر رو داده بودم و اونو خوابوندم تا بهانه ی پدرشو نگیره ...
خودم داشتم آشپزخونه رو تمیز می کردم که صدای زنگ اومد ... مریم و مهدیه بی خبر اومده بودن پیش من ...
تعجب کردم ... پرسیدم : چی شده ؟ اتفاقی افتاده ؟ ...
مهدیه با خنده گفت : ای بابا رعنا جون چرا مهره ی هولی ؟ ... ما نباید بیایم شما رو ببینیم ؟
ولی تو نگاه مریم اضطراب می دیدم ...
چند دقیقه بعد هانیه اومد ...
پرسیدم : تو برای چی اومدی ؟
گفت : وا ... رعنا جون نیام خونه ی شما ؟ آرش گفت بیام اینجا با هم برگردیم خونه ... سهیل هم که می دونی هلاک شماست ...
ولی با اومدن باران و مهران مطمئن شدم که اتفاقی افتاده ...
جرات نمی کردم چیزی بپرسم ... به صورت های اونا نگاه می کردم , خیلی ناراحت نبودن پس حدس می زدم که هر چی بوده گذشته و حالا اونا خیالشون راحت شده ...
ناهید گلکار
