داستان دل ❤️
قسمت هفتم
بخش اول
جوابشو ندادم ... کلا از لوس بازی های اون خوشم نمی اومد و در مقابل حرفاش می موندم چی بگم ....
همین طور که به طرف ماشین می رفتیم , گفت : رفته بودم به ساختمون سر بزنم , داشتم برمی گشتم شما رو دیدم ... هر چی صدا تون کردم متوجه نشدین و رفتین تا ساندویچ بخرین ... مثل اینکه شکمو هم هستین ... اما نه تو این مدت ندیدم زیاد چیزی بخورین ولی مثل اینکه ساندویچ خیلی دوست دارین ...
من یک ساندویچی درست می کنم که اگر بخورین فقط مشتری من می شین ... لازم شد این کارو بکنم ... هر کس خورده دوباره اومده سراغش ....
حالا ما سوار شدیم ... روشن کرد و راه افتاد و رسیدیم به شرکت ... پیاده شدیم و تا دم در یک ریز حرف زد ...
همون جا تصمیم گرفتم برگردم ... اصلا این کار برای من مناسب نبود و باید زودتر قضیه رو تموم می کردم ...
تو دلم گفتم این کیه بابا ؟ نمی تونم طاقت بیارم ...
با دلسردی رفتم تو ... یک دفتر بزرگ و دور از انتظار من خیلی شیک و درست و حسابی دیدم ...
چند نفر اونجا کار می کردن ... از جاشون بلند شدن و سلام کردن ... صورت و رفتار رضا فرق کرد ... اصلا در یک لحظه کس دیگه ای شد ...
فورا گفت : خانم اسلامی چیزایی که بهتون گفتم رو به خانم اسدی یاد بدین ... امروز باید به کمک هم لیستی رو که گفتم آماده باشه ( رو کرد به من )
میز شما اونجاست خانم اسدی ... بفرمایید شروع کنید ... یک ساعت دیگه وقت ناهاره ... شما بفرمایید سر کارتون ...
بدون مقدمه و آشنایی , من سلامی به همه کردم و نشستم و خانم اسلامی هم اومد کنار من و گفت : خوش اومدین ...
باز رضا با صدای بلند گفت : آقای قنبری ؟ چی شد ؟ برای منبع گازوئیل زنگ زدی ؟ ببین امروز باید منبع تو زیرزمین باشه ها ... می خوام در بذارم ... خودت می دونی وقت تنگه ... گفتم امروز یعنی امروز ...
و خودش نشست پشت میز خیلی شیکی که یک صندلی بزرگ چرخ دار پشت اون بود ...
من فقط نوزده سال داشتم و چنان تحت تاثیر قرار گرفته بودم که یک آن حتی ترسیدم که نکنه اشتباهی تو کارم انجام بدم و اون منو دعوا کنه ...
برای همین با خانم اسلامی نشستم و با دقت کاری رو که باید از اون به بعد انجام می دادم رو یاد بگیرم ...
ناهید گلکار
