داستان یکی مثل تو 🌺
قسمت نهم
بخش اول
از اون شب به بعد , دلخوشی من شد حرف زدن با نسترن ...
کلی شوخی می کردیم ... حرفای جدی می زدیم ... درددل می کردیم ... و این دوستی برای من خیلی لذت بخش شده بود و انگار بخشی از زندگی منو به خودش اختصاص داده بود ...
کم کم احساس می کردم دلم می خواد هر روز اونو ببینم ...
اما من مرد بودم , دلم می خواست خودم می رفتم دنبال اون ولی ماشین نداشتم و این کمبود رو بیشتر از پیش تو زندگیم احساس می کردم ... برای همین هر بار برای دیدنش بهانه ای میاوردم و نمی رفتم ...
هر چقدر برای من که جوون بودم این دوستی خوشایند بود ,ب رای مادرم غیرقابل قبول بود و حاضر نبود با من کنار بیاد و کاملا نشون می داد که از کارم راضی نیست ...
من اینو احساس می کردم و طرفش جبهه می گرفتم و رنج من از کمبودهایی که داشتم روز به روز بیشتر می شد ...
نمی دونستم مقصر کیه ... به زمین و زمون بد و بیراه می گفتم و بیشتر اوقات , خُلقم تنگ بود ...
نمی تونستم درست فکر کنم و همه ی حواسم به چیزایی بود که نداشتم و می خواستم ...
باید می رفتم سر کار ... باید پول درمیاوردم ...
اینطوری همش با نداری نمی تونستم زندگی کنم ...
احساس بدی داشتم ... در حالی که از ظاهر غلط اندازم چیز دیگه ای معلوم می شد ...
بالاخره نسترن با خواهش و تمنا یک روز منو وادار کرد که باهاش برم بیرون ...
البته این اون چیزی نبود که من می خواستم ولی کم کم برام عادی شد ... نسترن هر وقت میومد دنبال من , فورا از ماشین پیاده می شد و جای خودشو می داد به من ...
خوب منم برای اینکه خودمو ثابت کنم اونو می بردم به یکی از رستوان های گرون قیمت چون نمی خواستم جلوش کم بیارم و گاهی هم که چیزی دلش می خواست بخره , من پول اونو می دادم ...
و اینطوری تقریبا مدام برای این دوستی هزینه می کردم ؛ اونم از جیب مامان ...
شب ها می دیدم که مامان تا نزدیک صبح کار می کنه و من که قبلا پیشش می نشستم و با هم حرف می زدیم و دلم نمیامد تنهاش بذارم ,
ناهید گلکار
