داستان یکی مثل تو 🌺
قسمت بیست و هفتم
بخش دوم
گفتم : آقای زاهدی , راست میگه من میام خونه شام می خوام ... کار بدی می کنم ؟ نباید چیزی بخورم ؟ همش غذای بیرون ؟ در حالی که روزا اونقدر کار دارم که فرصت ناهار خوردن هم ندارم ؟
تو این مدت یک شب شام درست کرده اونم با دعوا و مرافعه ...
شما نمی دونین آقای زاهدی ؛ حتی نمی ذاره برم به مادرم سر بزنم ...
گفت : دروغ میگه ... من کی گفتم به مادرت سر نزن ؟ ... تمام دردت اینه ؟ ...
اینقدر برو تا خسته بشی بچه ننه ...
گفتم : ببینین همین طور حساسیت نشون می ده که می ترسم برم پیشش ...
وقتی هم می رم احساس گناه می کنم ... فکر می کنم دارم کار بدی می کنم ... نکنه نسترن بفهمه و ناراحت بشه ...
فریده جون گفت : مگه تو نبودی می گفتی من برزو رو به خاطر خوبی ماهرو دوست دارم ؟ چی شد پس ؟
گفت : آره به خدا ولی ماهرو جون عوض شده ... به اندازه ی یک پشه برای من ارزش قائل نیست ... الان بیارم نشونت بدم ؟ ... به خدا تو دلم ریختم و تا حالا نگفتم ... برای پاگشایی برای من چی خریده ؟ اون وقت ما بیست و هفت تا سکه به پسرشون دادیم ... مقایسه می کنم دلم آتیش می گیره ...
فریده جون اینجا عصبانی شد و گفت : نسترن ؟ خجالت بکش ... این حرفا چیه می زنی ؟
تا حالا که می گفتی اگر بزرو نباشه می میری , حالا گیر دادی به هدیه ماهرو ؟ اون زن از کجا بیاره ؟ من که از شرم دارم می رم تو زمین فرو ... این حرف مال توست ؟ هدیه هر چی باشه دستش درد نکنه ...
برزو جان ببخشید پسرم , منم فکر نمی کردم نسترن از این حرفا به تو زده باشه ...
بعد از این من خودم مرتب اینجا میام تا زندگیتون روی روال بیفته ... من می دونم درد نسترن اینا نیست ... اون اصلا آدم مادی نیست به خدا ... حالا اولشه , سوء تفاهم پیش میاد ...
نسترن از بس تو رو دوست داره اینطوری می کنه ... خدا شاهده که اینطوری نیست , من که تا حالا ندیده بودم ...
اگر از عشق تو مطمئن بشه , این مسائل پیش نمیاد ...
ناهید گلکار
