داستان یکی مثل تو 🌺
قسمت سی و یکم
بخش دوم
آقای زاهدی خیلی دیر اومد ...
متین برخورد سردی باهاش کرد ولی اون از دیدنش خوشحال شده بود ... احساس کردم از ته قلب دلش می خواد پسرشو بغل کنه ولی متین فقط باهاش دست داد ...
فریده جون زود غذا رو کشید ... نسترن روی مبل خوابیده بود ... من قبلا شام اونو داده بودم ولی هنوز درد داشت و حالش خوب نبود و اثرات داروی بیهوشی باعث می شد مرتب خوابش ببره ...
آقای زاهدی رفت کنارش و سرشو بوسید و ازش احوال پرسی کرد ...
شام خوردیم ... و متین گفت : بابا می دونی که برای چی اومدم ؟ ... صد بار از صبح بهت زنگ زدم ... جواب ندادی ... این کارو خوب بلدی چون می دونی اعصابم رو خورد می کنی ... پس حضورا خدمت رسیدم ...
گفت : برزو که غریبه نیست , دیگه واقعا ندارم متین ... داشتم , بهت می دادم ... همین الان چک هام پاس نشده ... هر کاری می کنم جفت و جور نمی شه ... دست و بالم باز شد , چشم ...
گفت : من به دست و بالت کار ندارم , الان لازم دارم ...
فکر کنم آقای زاهدی جلوی من داشت کوتاه میومد ...
گفت : پسرم آقای من الان ندارم ... نمی تونم تهیه کنم ... تو به من بگو تا کی می خواهی این کارو ادامه بدی ؟ آخرین پولی که گرفتی , مگه قرار نذاشتیم بار آخرت باشه ؟ چی شد پس ؟
نگفتی دویست میلیون بده دیگه ازت پول نمی گیرم ؟ به این زودی خرج کردی ؟ خوب پسرم اون پول رو می زدی تو یک کاری و درآمدی پیدا می کردی ...
می دونی چقدر پول رو تو به باد فنا دادی ؟ شاید من فردا افتادم مُردم و روزی برسه که دیگه نباشم ؛ تو می خواهی چیکار کنی ؟ نه درس خوندی ، نه سربازی رفتی ، نه هنری بلدی ...
گفت : باز شروع نکن ... حوصله ی این حرفا رو ندارم ، صد بار شنیدم ... ارثتو می فروشم خرج می کنم ... غصه ی اون موقع رو نخور ...
گفت : عزیز بابا , به خدا به خاطر خودت می گم ... گیرم که اونا رو خوردی , بعد چی ؟ دست از این کارات بردار ...
متین یکم تهاجمی رفتار می کرد ولی آقای زاهدی همون طور آروم بود ...
ناهید گلکار
