داستان یکی مثل تو 🌺
قسمت سی و هفتم
بخش ششم
روزی که گول شیرین زبونی اونو خوردم بدبخت شده بودم ...
تو رو خدا منو تهدید نکنین ... این کار درستی نیست ... دو نفر باید با احساس و عاطفه کنار هم زندگی کنن نه اینطوری که شما می خواین ... نمی شه که من از ترس زندان رفتن تن به خواسته های نابجای اون بدم ...
در شرایطی که بارها و بارها بهش گفته بودم نکن ... اگر از این زندگی دل بکنم برنمی گردم ... گوش نکرد ...
آقای زاهدی شما چرا متوجه نمی شین؟ ... عذابم می ده ... عذاب ...
همین شکایتش برای مهر ... ازش بپرسین مگه تو نبودی به من التماس کردی که جلوی چشم مردم این مهر رو قبول کنم ؟ ...
حالا رفته شکایت کرده ... این غیرمنصفانه و پستی نیست ؟
آقای زاهدی گفت : ببین بابا , اونم متوجه ی اشتباهاتش شده ... برای همین بهتره بیخودی زندگیتون رو به هم نزنین ...
نسترن همینطور که دستشو به طور غیرطبیعی تو هوا چرخ می داد , گفت : ببین برزو به ماهرو جونم گفتم ... من واقعا نمی دونم دردت چیه ؟ اصرارم به این زندگی ندارم , اگر تو نخواهی فایده ای نداره ... قبول ولی دلیل منطقی برام بیار ... مگر اینکه دلت پیش کس دیگه ای گیر کرده باشه و داری بهانه درمیاری وگرنه خیلی زندگی ها از ما بیشتر مشکل دارن ولی با هم زندگی می کنن ...
منم تا حالا تو رو تحمل کردم ... هر کاری کردی به پات نشستم ... حالا حقیقت رو به ما بگو ... سر همه رو کلاه نذار ... تو بیخودی چرا این کارارو می کنی ؟
دلیلشو بدونم راحت تر باهاش کنار میام ...
و دوباره بغض کرد ...
فریده جون بهش ندا داد که آروم باشه و دنبال حرف اونو گرفت و گفت : راست میگه , رک و راست به ما بگو برای چی این کارا رو می کنی ؟ ... اگر میگی نسترن بد حرفی می کنه که ماشالله تو کم نمیاری ...
پس چی باعث شده داری زندگیتو به هم می زنی ؟
گفتم : دیگه چی بگم ؟ وقتی شما که مادرشین متوجه نمی شین درد من چیه , من چی دارم بگم ؟
ناهید گلکار
