داستان انجیلا 💘
قسمت چهل و هفتم
بخش دوم
مهین خانم به شدت نگرانم بود ... اونم پا به پای من گریه می کرد و افسوس می خورد ...
روی تخت نشسته بودم و گیرا و مونس رو گرفته بودم تو بغلم و اشک می ریختم ...
ترس از دست دادن بچه هام وجودم رو گرفته بود ...
با این غمی که تو دلم داشتم هم نمی تونستم زیاد دوام بیارم ...
مهین خانم اومد تو اتاقم تا حالم رو بپرسه ... بهش گفتم : امشب اینجا بمون , کارِت دارم ...
گفت : آقا ده بار زنگ زده خونه ... به شما هم زده جواب ندادی , نگران شده ... تو رو خدا بهم بگو چی شده , دلم داره می ترکه ...
جریان رو با گریه براش تعریف کردم ...
گفت : به خدا با شما خوبه ... همین کارا رو با زینب خانم , بدترشو می کرد ... با ده تا زن رابطه داشت , پولاشو خرج همین کارا می کرد ...
زن بیچاره وقتی امیرمحمد رو حامله بود با اون شکمش در به در تو کوچه و خیابون دنبال اون می گشت ... تازه با شما جونم و قربون رفتار می کنه , براتون چیزای خوب می خره ... اون بیچاره رو می زد و فحش می داد اما شما رو تاج سرش کرده ... نمی دونی چقدر به اون زن ظلم کرد ...
فقط خدا باید به آقا قاسم رحم کنه و تقاص شماها رو ازش بدجوری نگیره ...
گفتم : ازت پرسیدم امشب اینجا می مونی به من کمک کنی ؟
گفت : چشم , می مونم ... به شرط اینکه اینقدر گریه نکنی ...
مهبد بازم زود اومد ... به صورت من نگاه کرد و فهمید باید یک چیزایی فهمیده باشم ولی نمی دونست تا کجا پیش رفتم ...
گفت : عشقم باز چرا این شکلی شدی ؟
گفتم : دوباره سینه ام درد گرفته بود , رفتم دکتر ...
عصبانی شد و گفت : ای بابا تو چرا اینطوری می کنی ؟ برای چی منو خبر نکردی ؟ خودم می برمت ... صد بار بهت گفتم بدون خبر من جایی نرو ...
آدم غمش می گیره وقتی تو رو نگاه می کنه ... تو گریه کردی ؟ برای چی ؟
کجا رفته بودی ؟ راست بگو ... حرف بزن ...
گفتم : دکتر ... لطفا مهبد سر به سرم نذار ... درد دارم ...
ناهید گلکار
