داستان انجیلا 💘
قسمت چهل و هشتم
بخش هفتم
می دونستم که اونم با گوشی صدای منو می شنوه ... هنوز از در پارگینگ بیرون نرفته بود که شروع کردم به فریاد زدن و گریه کردن ...
نه که دست خودم باشه , دیگه طاقتم تموم شده بود ...
چند دقیقه ی بعد اومد بالا و منو به اون حال و روز دید ... عصبانی شده بود و مثل وحشی ها به من حمله کرد و اونجا بود که برای اولین بار به من توهین های بدی کرد ...
همینطور که گریه می کردم برای اینکه روش به من بیشتر باز نشه , کیفم رو برداشتم و از خونه رفتم بیرون ...
راستش دلم می خواست بیاد دنبالم ... جایی رو نداشتم که برم ...
ولی نیومد ... رفتم تو ماشین نشستم و گریه کردم ... اونقدر که داشتم از حال می رفتم ...
ولی خبری از مهبد نشد ...
دیدم جایی رو که ندارم برم و دلم برای گیرا شور می زد ... باز خودمو آروم کردم و رفتم بالا ...
درو از تو قفل کرده بود و منو راه نداد ...
محکم زدم به در و گفتم : باز کن ... مهبد درو باز کن , بچه ها گناه دارن ...
صدای فحش های مهبد رو می شنیدیم و صدای گریه ی مونس و التماس های مهین خانم که : تو رو خدا آقا , گناه داره به خدا ... غریبه , جایی رو نداره بره ...
ولی اون درو باز نکرد و من بعد از دو ساعت که پشت در موندم , برگشتم پایین تو ماشین خوابیدم ...
صبح دوباره رفتم بالا ولی مهبد قفل درو از تو بسته بود ...
یک مرتبه یادم اومد کلید سوئیت رو دارم ... انداختم , باز شد ...
رفتم تو خونه ... تا چشمش به من افتاد , اومد جلو و زد تخت سینه ی من گفت : ببین , اگر می خوای تو این خونه بمونی باید خفه بشی ... بشین بچه هات رو بزرگ کن , بذار منم کار خودمو بکنم ... همین ... شنیدی ؟
تو کی باشی که پشتتو به من بکنی ؟ من مهبد قیاسی هستم , کسی حق نداره به من توهین کنه ...
گفتم : باشه ... می خوای طلاقم بدی , بده ولی بچه هام رو دیگه ازم نگیر ... هیچی ازت نمی خوام , فقط همین ...
گفت : برو گمشو ... برو بیرون ...
و دستم رو گرفت و از همون دری که اومده بودم تو , بیرونم کرد و در آخرین لحظه یکی کوبید تو سرم و درو زد به هم ...
دیگه کاری نمی تونستم بکنم ... باز رفتم تو ماشین نشستم ...
تا از خونه بیاد بیرون , آقا ماشالله چند بار منو دید ... سلام کرد و رفت ...
ولی طرفای غروب , زن ماشالله که دلش برام سوخته بود اومد دنبالم و منو برد به اتاق خودشون ...
ناهید گلکار
