قصه ی من 🌿 ❣️
قسمت سوم
بخش سوم
امین که احساس کرد جاش امن شده , خودشو کشید کنار دیوار ولی زبونش بند اومده و نمی تونست جواب سوال های اونا رو بده ...
تو نور چراغ , یک چیزی جلوی چشمش دید که از کلاهش آویزن شده تا نوک دماغش ...
با دو انگشت اونو گرفت ... یک نخ کاموا بود ... کلاهشو از سر برداشت ...
خودش فورا متوجه شد که چه اتفاقی افتاده ... اون نخ جلوی چشمش تو نور ماه مثل یک غول به نظرش رسیده بود که در حالا حرکت و دنبال کردن اونه ...
خاله ربابه مرتب ازش می پرسید : دیدیش ؟ اونا رو دیدی ؟
امین که مونده بود از خجالت چی بگه و برای چی اون طور ترسیده و کمک خواسته , مجبور شد که دروغ بگه و خودشو خلاص کنه ... با سر اشاره کرد : بله ...
حالا همه با اشتیاق گوش می کردن تا این داستان رو بشنون که آقا معلم از دیدن چه چیزی اون همه ترسیده بود ... ولی حرفی برای گفتن نداشت و شرمنده , طفره رفت ...
و دیگه از جاش تکون نخورد و یک کلمه حرف نزد ...
همه با هم حرف می زدن و از این ور و اون ور می گفتن تا امین بره سر اصل قضیه ...
ولی اون اصلا انگار تو باغ نبود ...
مریم آماده بود تا سینی چای رو بیاره و دور بده , ولی هیچ حرفی نشد که نشد ...
تازه وقتی امین حالش خوب شد , دل داده بود به حرف های فریدون که ماجراها برای تعریف کردن داشت ... که اغلب دور از ذهن به نظر می رسید ولی فریدون با آب و تاب تعریف می کرد ...
بالاخره امین از جاش بلند شد و گفت : آقا غلامرضا اجازه می دین به مادرم تلفن کنم بیاد ؟
غلامرضا که دیگه فکر نمی کرد دهن امین باز بشه , دستشو برد جلو و با اون دست داد و گفت : بگو تشریف بیارن , تا خدا چی بخواد ... خدا حافظشون باشه ...
صبر کن , من تا مدرسه همرات میام ...
امین گفت : نه , نه ... ممنون , خودم می رم ... چیز مهمی نبود , من ترسیده بودم ...
آقا غلامرضا که احساس کرده بود امین می ترسه تنها بره , راه افتاد و گفت : منم میام آقا معلم , می خوایم تو راه با هم حرف مردونه بزنیم ...
ناهید گلکار
