قصه ی من 🌿 ❣️
قسمت هجدهم
بخش دوم
امین با ناراحتی نشست کنار یدالله خان و گفت : چی می گین آقا جون ؟ چیکار کنیم حالا ؟ ...
یدالله خان بدون رودروایسی گفت : از اینکه نصرت باعث این کار شده , من یکی شک ندارم ...
اصلا ظرف نفت رو برای اینکه بره و کِرم بریزه از تو گرفت ...
نصرت گفت : باشه آقا جون , اینم رو همه ی کارایی که با من کردین ... همیشه من مقصرم ...
با مجتبی دعوامون میشه , من تقصیرکارم ... عروستون , دختر بزرگ شما رو می زنه بازم من مقصرم ... عیب نداره , به این کارای شما عادت کردم ...
همیشه ما رو به غریبه ها فروختی ... می رم و دیگه پامو اینجا نمی ذارم ...
یدالله خان دستشو بلند کرد و گرفت طرف اونو و گفت : برو , کی جلوتو گرفته ؟ صد بار گفتی نمیای , بازم اومدی ...
یک روز پیله کرده بودی به نسرین که من اونو بیشتر دوست دارم , یک مدت گیر دادی به نهال ...
تو اصلا یک چیزت میشه , یک سره به یکی پیله می کنی ... بشین سر جات دیگه , ببین چه آشوبی به پا کردی ... اون بچه فقط هفده سالشه , دست ما امانته ... فردا جواب باباشو چی بدم ؟ اگر گذاشتی زندگیمون رو بکنیم ؟
پری خانم گفت : ای بابا , صلوات بفرستین ... بعد از ناهار آشتیشون می دیم ... چیزی نشده که , تو همه خونه ها هست ...
برو امین مریم رو بیار , منم سفره رو پهن می کنم ... برو , نذار گریه کنه ... بیاد از نصرت عذرخواهی کنه و تموم بشه بره ...
نصرت گفت : چی رو عذرخواهی کنه ؟ من نمی بخشم ... فرداست که شما رو هم بزنه و معذرت بخواد ...
پری خانم خم شد و آهسته گفت : دهنتو ببند که رسوات می کنم ... من از تو اتاق دیدم همه چیز رو ...
نصرت مثل یخ وا رفت ... اصلا فکر اینجا شو نمی کرد ...
فقط گفت : حقش بود ...
و این جمله یعنی روشن شدن همه چیز برای پری خانم ...
آه عمیقی کشید و به نصرت گفت : با من بیا ...
ناهید گلکار
