یک اشتباه جزیی 🌹
قسمت سوم
بخش چهارم
گفت : یک تاکسی برام می گیری ؟
گفتم : حالا بمون حالت بهتر بشه , بعدا برو ...
گفت : نه , باید غزاله رو از خونه ی مامان بردارم و ببرمش تکلیف هاشو انجام بده ... بدون من لای درس و مشق رو باز نمی کنه ...
زنگ زدم آژانس ... گفتم : صالحی هستم , یک تاکسی برای من بفرستین ...
گفت : سلام خانم صالحی , چَشم ... برای خودتون می خواین ؟
گفتم : نه , مهمون دارم ...
گفت : چشم , زود می فرستم ...
گوشی رو قطع کردم و گفتم: خدا رو شکر آقای خزاعی تو آژانس بود , زود می فرسته برات ... آشناست ...
همین طور که صورتش پر از غم بود , خندید و گفت : چقدر آشنا , بلا ؟
گفتم : وا ؟؟ بی تربیت ... صبح ها همیشه تو آژانسه , زنگ می زنم میاد من و کیارش رو می بره مهد ... دیگه آشنا شدیم ...
باید بالای پنجاه سال داشته باشه , موهاش همه سفیده بدبخت ... از بس آقای خوبیه کیارشم دوستش داره ...
خیلی هم با انصافه ...
به شوخی گفت : حالا یک کاری نکنی مسعود و احمد بیفتن دنبال ما ...
گفتم : اَه حالم به هم خورد ... خیلی بدی ... شوخیشم بد بود , تو رو خدا دیگه از این شوخی ها با من نکن ...
فرح رفت ... من دوباره به هم ریختم ... مسعود خونه ی مامانش نرفته , با منم سرد حرف زده بود و بدون خداحافظی گوشی رو قطع کرد ...
منم اونو پیش احمد دیدم !! نمی بخشمش ... به جون مامانم می کشمش ...
بعد یکم فکر کردم ... نه , من چیزی ندیدم ...
اصلا من احمد رو دیدم ؟ نه ... راستی گلناز , تو چی دیدی ؟
گلدون رو که حدس زدم ... بقیه اش چی بود ؟ اگر اونا درست باشه , پس مسعود هم یک ریگی تو کفشش داره که باید بردارم و بکنم تو چشمش ...
اون نمی دونه که با من طرفه ... من فرح نیستم که بدونم دوستم داره با شوهرم بهم خیانت می کنه و بریزم تو خودم و حرفی نزدنم ...
حالا ببین چیکارت می کنم آقا مسعود ... والله ... هنوز که شلوارت دو تا نشده ... بی عرضه ... بی لیاقت ... کاری می کنم از سایه ی خودتم بترسی ...
من گلنازم , با کسی رودروایسی ندارم ...
ناهید گلکار
