یک اشتباه جزیی 🌹
قسمت سیزدهم
بخش چهارم
گفت : صبر کن من حرفم رو بزنم ... اون موقع که با فرح بودی و می رفتین اینور و اونور , یک روز احمد از من خواست باهاش برم سر ساختمونشون و سر بزنیم ...
دیدم خیلی اوقاتش تلخه و بی حوصله اس ... پرسیدم , گفت : با فرح دعوا کردیم ...
می گفت نمی دونم داره چیکار می کنه , دائم غزاله رو می ذاره پیش مامان من و می ره بیرون ... ازش پرسیدم کجا می ری ؟چیکار داری می کنی ؟ ...
ببخشید مسعود جان که اینو بهت میگم , می خوام حواست جمع باشه ... البته همه می دونن که فرح احمقه , خیلی حرفا از دهنش در میاد که چندرغاز نمی ارزه ... ولی می گفت خوبه که منم مثل گلناز با راننده ی آژانس دوست می شدم ؟ خوب بود ؟ تو این طور زنی می خواستی ؟
من باور نمی کنم ... گلناز خانم اهل این کارا نیست ولی تو بهتره یک تحقیق بکنی ...
حالا گلناز , تو جای من بودی چیکار می کردی ؟
خوب منم مردم , غرور دارم , غیرت دارم ... خدا رو شاهد می گیرم منم اول باور نکردم ...
یک مرتبه مغزم سوت کشید ... بدنم یخ کرد ... نمی تونستم باور کنم این طور فرح زندگی منو داشت از بین می برد ...
گفتم : نمی شه , امکان نداره این حرف رو فرح زده باشه ... چون اون می دونست چنین چیزی نیست ...
مسعود گفت : گلناز جون , عزیزم , احمد که نمی تونست همچین چیزی رو از خودش در بیاره ...
یادته من اومدم خونه ازت پرسیدم چیکار می کنی ؟ تو بهم دروغ گفتی ... چندین بارم پرسیدم ولی هر بار راستشو نگفتی ... چرا قبول نمی کنی اشتباه کردی ؟ ... من چه گناهی داشتم ؟
تو هم رفتارت با من سرد شده بود ... اگر ماجرای سر خاک رو خودت همون روز برام تعریف می کردی شاید اینقدر من یقین پیدا نمی کردم ...
گفتم : اولا اون موقع اصلا فکر نمی کردم این موضوع مهم باشه , من حالم بد بود و نمی تونستم به چیزی جز مردن فرح فکر کنم ...
ناهید گلکار
