روانشناسی

بزرگترین دلیل گذاشتن کودکان در کلاسهای مختلف، ترسی است که والدین از عقب ماندن فرزندشان از دیگر بچه ها دارند پس سعی می کنند فنون تربیت دانشمند قبل از شش سالگی را برای کودکان پیاده کنند!

چرا نباید از فرزندانمان دانشمند بسازیم؟
١. یک سال اول زندگی کودک تنها بر پایه حس است. بین ۱ تا ۶ سال زندگی کودک بر پایه احساس و تخیل می باشد. نیاز کودک در شش سال اول پرورش تخیل و احساسات کودک یا همان هوش هیجانی است و کودک تنها و تنها از طریق بازی رشد سالم روانی خواهد داشت.

٢. عقل که پایه آموزش های علمیست از حدود شش سالگی کم کم به وجود می آید، کودک تخیل را کم کم رها می کند و به سمت علم خواهد رفت. قبل از شش سالگی چون مغز رشد کافی برای فهم مفاهیم علمی ندارد، آسیب به احساسات کودک که نیاز به رشد دارند خواهد زد.

٣. اگر فرزند دو یا سه ساله شما تمایل به خواندن و نوشتن دارد بزرگترین دلیل، دیدن خوشحالی والدین است که حکم تشویق برای کودک دارد. همان گونه که ما تمام سعی خود را می کنیم فرزندانمان را از بیشتر جنبه های دیگر زندگی مانند رابطه جنسی دور نگه داریم چون واقف به آسیب هستیم چرا آنها را با دانشمند ساختن به دنیای بزرگسالان پرت می کنیم!

۴. بازی کردن به کودک، قوانین طبیعت و کشف دنیا و توانایی های خود را می آموزد که هیچ علمی آن را به کودکان نخواهد آموخت.


بازی در کودکان
۵. کودکانی که وقت خود را به جای احساس و تخیل صرف آموزش علمی می کنند تبدیل به موجودات خارق العاده یی می شوند که سر بزرگ اما دستان کوچک دارند. کودکی که به جای بازی پشت میز کلاس زبان نشسته و به جای اینکه با مداد نقاشی بکشد الفبا را آموخته، رشد سالم روانی که بین یک تا شش سال اول باید اتفاق بیافتد را از دست خواهد داد.

۶. ریسک بزرگی وجود دارد به دلیل اضطرابی که آموزش زودرس به کودکان می دهد.این مساله باعث می شود اضطراب با درس خواندن گره بخورد و ممکن است کودک برای همیشه با آموزش و درس به مشکل بخورد.

٧. رقابت زیر شش سال باعث ایجاد حسادت و اضطراب در کودکان خواهد شد. رشته های انفرادی مثل ژیمیناستیک و باله به کودکی که باید در رابطه همکاری و بازی با دیگران رشد کند، ویژگی های کودکان خودشیفته و کمال پرستی را خواهد آموخت.

٨. احساسات خود را فرافکنی نکنیم. اینکه کودکم خوشحال است پشت میز بنشیند به جای آنکه بازی کند. یا مورد آموزش آکادمیک قرار بگیرد وقتی میتواند از خلاقیتش استفاده کند تنها احساسات شخصی ماست که به بچه ها تعمیم می دهیم.


کودک
٩. کودکان همین چند سال را برای بازی و شادی وقت دارند. این تصور شما به عنوان یک بزرگسال است که کلاس های مختلف کودکتان را از خوشحالی کودکی دور نمیکند، زمانی متوجه می شوید که هیچ راهی برای پس دادن کودکی آنها نیست.

١٠. زندگی اکر برای شما رقابت و دویدن اما هرگز نرسیدن و ترس از عقب ماندن از بقیه است این وحشت را به کودکان تحمیل نکنید.

١١. کودکان را وسیله پز دادن نکنید. پز دادن با کودک از آنها موجوداتی خالی با ظاهری پف کرده خواهد ساخت که همان خودشیفتگیست.
١٢. از کودکی فرزندتان را تحت فشار برای رفتن به مدارس نمونه نکنید.

١٣. کودک شاد امروز، انسان خوشبخت فرداست. کودک دانشمند امروز، انسان مضطرب فرداست که شانس پیشرفت در بسیاری از زمینه های احساسی را از دست داده است.

١۴. کودکی که خواندن و نوشتن بلد است و به کلاس اول می رود تنها بی حوصله گی و خستگی را از سال اول می آموزد.

١۵. خام تبلیغات صاحبان مهد کودک، یا کلاسهای آموزشی نشوید که میتوانند از فرزند شما نابغه بسازند و با آسیب به فرزندتان جیب آنها را پر پول نکنید.

١۶. شش سال اول زندگی کودک، تحرک مهمترین دلیل رشد است، کودکان را به جای پارک پشت میز ننشانید.

١٧. هر نوع آموزشی با بازی و تحرک و شادی برای کودک بسیار عالیست. میتوانید هر آنچه که لازم میدانید را با بازی به فرزندتان بیاموزید.