چگونه نویسنده شویم؟

نویسندگی و نوشتن کتاب‌های الکترونیکی در سال‌های اخیر رونق عجیب و غریبی پیدا کرده‌. نویسندگی در این سال‌ها به موضوع جذاب و مهمی به نام استراتژی محتوا گره خورده. تعریف‌های مختلفی برای استراتژی محتوا وجود دارد. ولی در هر صورت تعریف سادۀ استراتژی محتوا از نظر ما “تولید هوشمندانۀ محتوا برای دیده شدن و ارتباط گرفتن با مخاطبان” است.

بسیارخب؛ توی دنیای شلوغ اشباع شده از تبلیغات و میلیون‌ها تبلیغ و بنر که از هر طرف روی سر ما ریخته، راه رقابت و متمایز شدن چیست؟ یک کلام: تولید محتوا. چرا با شنیدن اسم تولید محتوا ذهن به سمت نوشتن  می‌رود. به این دلیل که نوشتن مهارتی مثل “دو” در ورزش است، نوشتن، مهارتی مادر است.

نوشتن و نویسندگی، یعنی رابطه

به همین سادگی، ما می‌نویسیم تا ارتباط برقرار کنیم. بدون اغراق مهم‌ترین یا بخشی از مهم‌ترین دستاوردهای زندگی ما در اثر روابطی بوده که برقرار کرده‌ایم. پس اگر به دنبال رشد و توسعۀ فردی هستیم چاره‌ای نداریم تا روابط خودمان را گسترش بدهیم و شبکۀ گسترده‌ای از دوستان مؤثر ایجاد کنیم. نوشتن و تولید محتوا این فرصت را به ما می‌دهد تا با قدرت و تاثیرگذاری فراوان در ذهن و قلب دیگران نفوذ کنیم و روابط بلندمدتی بسازیم.

۱۰. در هنر توصیف، استاد شوید 

کینگ می‌گوید:

«توصیف از تخیل نویسنده شروع می‌شود ولی باید در تخیل خواننده تمام بشود.»

مسئله‌ی مهم به‌اندازه‌ی کافی نوشتن نیست، بلکه این است که بدانید گفته‌های‌تان را باید تا کجا محدود کنید. چیزی را که می‌خواهید خواننده ببیند در ذهن‌تان تصویرسازی کنید. بعد چیزی را که در ذهن‌تان می‌بینید به صورت کلماتی روی کاغذ پیاده کنید. او می‌گوید شما باید همه چیز را طوری توصیف کنید که «باعث شود دریافتنِ مطلب، خواننده را تکان دهد..»

کلید یک توصیف خوب، واضح بودن است؛ هم در مشاهده و هم در نوشتن. از تصاویر زنده و لغات ساده استفاده کنید تا خواننده خسته نشود. کینگ می‌گوید:«در بیشتر موارد وقتی خواننده کتابی را کنار می‌گذارد دلیلش این است که کتاب برایش «خسته‌کننده شده است». این خسته‌کننده شدن معمولا از آنجا سرچشمه می‌گیرد که نویسنده مسحور قدرت توصیف خودش می‌شود و اولویت را که حفظ جذابیت نوشته است فراموش می‌کند.» 

۱۱. بیش از حد درباره‌ی فضای داستان اطلاعات ندهید

کینگ می‌نویسد:« سخنرانی کردن درباره‌ی چیزهایی که می‌دانید، با استفاده از آنها برای قوی‌تر کردن داستان‌تان فرق دارد. دومی خوب است، ولی اولی نه.» مطمئن شوید جزئیاتی که درباره‌شان صحبت می‌کنید فقط به‌اندازه‌ای هستند که داستان‌تان را جلو ببرد و خواننده را برای خواندن ادامه‌ی داستان مشتاق کند.

اگر لازم است تحقیق کنید، نگذارید اطلاعاتی که به دست می‌آورید داستان‌تان را تحت‌الشعاع قرار بدهد. تحقیقات به گفته‌ی کینگ «متعلق به دورترین نقطه‌ی پس‌زمینه‌ی داستان» است. ممکن است نتیجه‌ی تحقیقات‌تان برای شما بسیار جالب باشد و غرق در آن شده باشید، ولی یادتان باشد که خواننده بیشتر دلش می‌خواهد درباره‌ی شخصیت‌ها و داستان شما بداند. 

۱۲. از زندگی واقعی آدم‌ها بنویسید 

کینگ می‌نویسد: «چیزی فراتر از اشتباهات نحوی و مشاهدات اشتباه، پشتِ نوشته‌های بد نهفته است. نوشته‌ی بد ناشی از سرسختی احمقانه‌ی نویسنده برای خودداری از نوشتن درباره‌ی زندگی واقعی آدم‌هاست؛ واقعیت این است که حتی یک قاتل هم ممکن است بعضی وقت‌ها به یک پیرزن کمک کند تا از خیابان رد شود.» شخصیت‌های داستان شما بیش از هر چیز، برای خواننده اهمیت دارند. پس یادتان باشد تمام زوایای شخصیت آنها را برای خواننده آشکار کنید. 

۱۳. ریسک کنید، احتیاط زیادی خوب نیست

قبل از هر کار، لحن منفعلانه را کنار بگذارید، چون این بزرگترین مشخصه‌ی ترس است. کینگ می‌گوید:«من به این نتیجه رسیده‌ام که بیشتر نوشته‌های بد ریشه در ترس دارند.» نویسنده باید شانه‌هایش را عقب بدهد، چانه‌اش را بالا بگیرد و مسئولیت را بر عهده‌ی نوشته‌اش بگذارد.

کینگ می‌گوید:«هر چیزی را که به ذهن‌تان می‌رسد امتحان کنید، مهم نیست چقدر خسته‌کننده و معمولی یا گستاخانه و عجیب و غریب باشد. اگر به درد خورد که خوب، وگرنه دور بیندازیدش.»

۱۴. بدانید که برای خوب نوشتن به دوپینگ نیازی نیست

کینگ می‌گوید:«این فکر که فعالیت خلاقانه به مصرف مواد روان‌گردان وابسته است از عجیب‌ترین افسانه‌های روشن‌فکرنمایانه‌ی دوران ماست.» به نظر او نویسنده‌هایی که از این مواد استفاده می‌کنند فقط معتادند و نه نویسنده. به عقیده‌ی کینگ «هر ادعایی درباره‌ی اینکه مواد مخدر و الکل برای به‌دست آوردن احساسات قوی‌تر لازم است فقط از آن مزخرفاتی است که هرکس برای متقاعد کردن خودش سر هم می‌کند.» 

۱۵. از زبان خودتان صحبت کنید

همانطور که کینگ می‌گوید :«هدف قرار دادن یک کتاب مثل هدف‌گیری با یک موشک زمین به هوا نیست.» وقتی با هدفی به جز تمرین، از سبک نویسنده‌ی دیگری تقلید می‌کنید آنچه به دست می‌آید چیزی نیست جز یک «بدل بی آب و رنگ». دلیلش این است که شما نمی‌توانید تجربه و احساس دیگران نسبت به حقیقت را بازسازی کنید، آن هم فقط با بررسی سطحی یک مشت کلمه و طرح کلی. 

۱۶. نوشتن را نوعی تله‌پاتی بدانید

کینگ می‌گوید:« همه‌ی هنرها تا حدی وابسته به تله‌پاتی‌اند، ولی به نظر من نوشتن خالص‌ترین عصاره‌ی آن است.» یکی از مهم‌ترین عناصر داستان انتقال مفاهیم است. کار شما نوشتن کلمات روی کاغذ نیست، بلکه انتقال ایده‌های درون ذهن‌تان به خواننده است.

به گفته‌ی کینگ «کلمات فقط واسطه‌ای هستند که از طریق آنها مفاهیم منتقل می‌شوند.» وُنه‌گوت هم در «توصیه‌هایی درباره‌ی نویسندگی‌»اش گفته است «کاری کنید که یک مخاطب ناشناس‌ بعد از خواندن داستان شما احساس نکند وقتش را تلف کرده است.»

۱۷. نوشتن را جدی بگیرید

کینگ می‌گوید :«می‌توانید نوشتن را با نگرانی، هیجان امید یا ناامیدی آغاز کنید؛ هر طور که به سراغ نوشتن می‌روید فقط با سهل‌انگاری نباشد.» او توصیه می‌کند که اگر نمی‌خواهید نوشتن را جدی بگیرید، بهتر است کتاب را کنار بگذارید و دنبال کار دیگری بروید.

همانطور که سوزان سانتاگِ نویسنده می‌گوید :«داستان باید اعصاب آدم را تحریک کند. وقتی اولین خط داستان را در ذهنم می‌شنوم باید قلبم به تپش بیفتد. این ریسک مرا به لرزه می‌اندازد.»

۱۸. هر روز بنویسید 

کینگ می‌گوید :«من وقتی کار روی پروژه‌ای را شروع می‌کنم دیگر متوقف نمی‌شوم و سرعتم را هم کم نمی‌کنم، مگر این که واقعا مجبور شوم. اگر هر روز ننویسم شخصیت‌ها از ذهنم می‌گریزند… کم‌کم تسلطم را روی طرح داستان و روند آن از دست می‌دهم.»

اگر نتوانید مدام بنویسید، هیجان اولیه‌ی ایده‌تان ممکن است به تدریج از بین برود. کینگ «بوسه‌ی مرگ» را لحظه‌ای می‌داند که نوشتن از دید نویسنده به یک کار روزمره تبدیل شود. بهترین توصیه‌ی او این است که «از هر کلمه‌ی داستانتان لذت ببرید.»

۱۹. پیش‌نویس اولیه را در سه ماه تمام کنید

کینگ دوست دارد روزی ۱۰ صفحه بنویسد. این طوری در یک دوره‌ی سه ماهه می‌تواند حدود ۱۸۰۰۰۰ کلمه بنویسد. او می‌گوید: «پیش نویس اولیه‌ی یک کتاب _حتی یک کتاب طولانی_ نباید بیشتر از سه ماه یا همان یک فصل، طول بکشد.» کینگ معتقد است اگر زیادی روی یک اثر متوقف شوید، شکل عجیب و بیگانه‌ای پیدا می‌کند.

۲۰. وقتی نوشتن را تمام کردید، یک قدم بزرگ به عقب برگردید

کینگ پیشنهاد می‌کند که بعد از نوشتن داستان، شش هفته برای «بازخوانی و اصلاح» آن وقت بگذارید. در این مدت می‌توانید با ذهن باز به دنبال هر ناسازگاری یا مشکلی در طرح داستان یا شخصیت‌سازی بگردید و آنها را اصلاح کنید. او ادعا می‌کند که نویسنده هم به‌اندازه‌ی خواننده ممکن است در برداشت اولیه از یکی از شخصیت‌ها به اشتباه بیفتد.

کینگ نوشتن و بازنگری نوشته را با طبیعت مقایسه می‌کند: «وقتی یک کتاب می‌نویسید مثل این است که هر روز به بررسی و شناسایی درختان می‌پردازید. و وقتی کارتان تمام شد باید عقب بایستید و (با دید کلی) جنگل را تماشا کنید.» به گفته‌ی کینگ، وقتی اشتباهات‌تان را پیدا می‌کنید «شرمندگی به خاطر آنها یا سرزنش خودتان ممنوع است. حتی بهترین نویسنده‌ها هم گاهی دچار اشتباه می‌شوند.»

۲۱.جرأت حذف کردن را داشته باشید

نویسنده‌ها معمولا موقع بازخوانی برای حذف کلماتی که این همه برای نوشتن‌شان وقت گذاشته‌اند رنج زیادی می‌برند. ولی همانطور که کینگ توصیه می‌کند:«عزیزانتان را بکشید! عزیزان‌تان را قربانی کنید، حتی اگر این کار قلب نویسنده‌ی بدِ خودپسند درون‌تان را بشکند. عزیزان‌تان را بکشید!»

هرچند شاید بازبینی و اصلاح برای‌تان سخت‌ترین بخش نوشتن باشد، اما باید بخش‌های خسته‌کننده و اضافی را حذف کنید تا سیر داستان همچنان هیجان انگیز به پیش برود. وُنه گوت در کتابش «توصیه‌هایی درباره‌ی نویسندگی» پیشنهاد می‌کند که «اگر یک جمله، هر چند هم عالی و بی‌نقص، موضوع مورد نظر شما را به شیوه‌ای تازه و مفید روشن‌ نکند آن را حذف کنید.» 

۲۲.خانواده و سلامتی‌تان را حفظ کنید و از زندگی لذت ببرید

کینگ موفقیت‌ خود را مدیون دو چیز می‌داند: سلامتی فیزیکی و ازدواجش. او می‌نویسد:« یک بدن سالم و ارتباط پایدار با یک زن متکی به خود که هیچ توقعی از من یا هر کس دیگری ندارد، ادامه‌ی حیات کاری من را ممکن کرده است.»

داشتن یک تعادل قوی در زندگی‌تان مهم است تا باعث شود نوشتن، کل زندگی‌تان را تصاحب نکند. هنری میلر، نقاش و نویسنده در کتابش «۱۱ فرمان نویسندگی» توصیه می‌کند:« آدم بمانید! با مردم در ارتباط باشید، گردش بروید، اگر احساس کردید دوست دارید کاری بکنید، آن را انجام بدهید!»

فرک (Ferak) : 
خب بچه ها بیست و دو نکته آقای کینگ تموم شد. اما نگران نباشید براتون مطالب جالب دیگه ای هم در مورد نویسنده شدن در این تاپیک به صورت منظم میذارم.

عالیه منکه منتظرمممممممممممم