موضوعات جذاب هوانوردی

پس از جنجال سیاسی سال 1960 در مورد سقوط یک فروند هواپیمای جاسوسی امریکایی - یو بر فراز خاک لاخاد جماهیر شوروی، دولتمردان ایالات متحده نسبت به بقیهء طرحهای مربوط به هواپیماهای مربوط به هواپیماهای نفوذی بیمناک شدند و در سال بعد برنامهء بمب افکن بلند پرواز XB70 را لغو کردند. با این حال، اندیشهء نفوذ بی خطر به خاک دشمن همچنان باقی ماند، تا آنکه به ساخت بمب افکن بال متغیر B-1 در سال 1975با سطح مقطع راداری نسبتاً کوچک انجامید. اما پیشرفتهای صنایع دفاعی، از تکنولوزی B-1 سریعتر رشد می کرد، به علاوه هواپیماهای پیش اخطار هوابرد روسی در حال توسعه بودند. به این ترتیب، معیارهای طراخی یک بمب افکن دور پرواز نفوذی روز به روز از جنبهء عملکرد پروازی خارج میشد. وبه جنبهء طراحی ویژهء آئرودینامیکی و استفاده از مواد جاذب رادار برای کاهش سطخ مقطع راداری گرایش پیدا کرد.

در اواخر دههء 1970 تکنولوزی مواد جاذب رادار به اندازهء کافی پیشرفت کرده بود، ابزارهای رایانه ای هم تا حدی توسعه بافته بود که برای شبیه سازی ریاضی شکلهای پیچیدهء منحنی شکل بیرونی و همچنین همکاری در اومر ساخت، به طور وسیعی کارآمد می باشد.

شرکت نورث روپ از ابتدای تأسیس، فعالیتهایی جدی دربارهء طرحهای بدون دم (بالهای پرنده) انجام داده بود و طراحان آن شرکت برای بال پرندهء خفاکار هم نظراتی داشتند. ما بمب افکنهای قبلی نورث روپ دچار مشکلات کنترلی بودند، و در اثر وزش باد نسبی جانبی دچار تکانه هایی می شدند. با این حال، پیشرفت سیستم کنترل پرواز با سیم اواخر دههء 1970، به خوبی این مشکل را حل کرد. در مناقصه ای که پنتاگون برای طراحی و ساخت «بمب افکن کم پیدا با تکنولوژی پیشرفته» مطرح کرد، گروه شرکتهای نورث روپ، ال تی وی و بو یینگ با استفاده از موتورهای جنرال الکتریک طرحی را پیشنهاد کردند که با کد رمز Senior Ice نامگذاری شد. در 20 اُکتبر 1981 این طرح در رقابت با پیشنعهاد گروه شرکتهای لاکهید و راکول، برندهء مناقصه شد. به زودی نام طرح به Senior CJ تغییر کرد، و فعالیت جدی سه شرکت پیشنهاد دهندهء با مدیریت نورث روپ و پنهان کاری شدید شروع شد.

با تقسیم فعالیتها بین بوئینگ (برای ساخت قسمت مرکزی بدنه از جنس تیتانیوم، پوششهای بزرگ بیرونی بال، سیستم سوخترسانی، سیستم تحویل ب کابین خلبان و مونتاژ نهایی هواپیماار جنگی و ارابه های فرود( ، ال تی وی برای ساخت قسمتهای میانی بدنه و سازه هایی از جنس آلومینیوم، تیتانیوم و مواد مرکب و نورث روپ برای ساخت قسمت مرکزی پیشین بدنه، کابین خلبان و مونتاژ نهایی هواپیما) سرانجام محصول نهایی به نام B-2 در 22 انوامبر برای نخستین بار به نمایش گذاسته شد. این هواپیما در 17 جولای 1989 به پرواز دآمد.

در مقایسه با سایر هواپیماهای زیرصوتی، B-2 بیشترین زمان آزمایشها را گذرانده است. مثلاً برای آزمایشهای تونل باد هواپیما مدت 24000 ساعت و برای پازمایشهای صلاحیت پروازی، مدت 291000 ساعت وقت صرف شده است. ظاهر غیرعادی B-2 حاصل سازگاری بین معیارهای خفاکاری و معیارهای عملکرد پروازی است. لبهء حملهء B-2 سازه ای به شکل گوه است که درون |آن از کامپوزیتهای لانه زنبوری جاذب رادار استفاده شده است. امواج رادار درون این سطخ به دام می افتد و با انعکاس به جلو و عقب انرژی خود را از دست می دهد. چهار موتور بی-2 به کمک مواد مرکب مقاوم دربرابر حرارتهای زیاد کاملاً درون بدنه فرو رفته است. برای کاهش تشعشع حرارتی اگزوزها، محل خروجی ها در روی بال و در عقب بدنه قرار گرفته، و گازهای خروجی اندکی به سمت بالا جهت داده می شود. ضمناً مواد شیمیایی جدیدی که با گازهای خروجی مخلوط می شود، از تشکیل دنباله در ارتفاع بالا جلوگیری می کند.

در آغاز یک مأموریت تهاجمی سیستم اویونیکی B-2 برای اجرای وظایف خفاکاری تنظیم شده و سیستمهای نا لازم خاموش می شود. از آنجا که هواپیما در هنگام رهاسازی بمبها قابل ردیابی است، عملکرد سریع دریچه های پرتاب بمب اهمیت زیادی دارد. رادار مخصوص بی-2 عمل ردیابی آن را توسط جستجوگرهای زمینی ناممکن می کند.

مشخصات:

موتور:

*چهار موتور توربوفن جنرال الکتریک F-118-GE-110 بدون پس سوز

*بیشترین رانش موتور: 84.5KN

ابعاد:

*دهانهء بال: 54.42m

*مساحت بال: 477.51m2

*طول:21.0m

*ارتفاع:5.18m

وزنها:

*وزن خالص: 56.700Kg

*بیشینهء وزن سوخت: 74.844Kg

*بیشینهء وزن برخاست: 168.422

عملکرد پروازی:

*بیشینهء سرعت افقی: 0.8 ماخ

*برد:

در بیشترین وزن برخاستن بدون سوختگیری هوایی: 11.675Km

در بیشترین وزن برخاستن با یک نوبت سوختگیری هوایی: 18.532Km

تسلیحات:

*پرتابگر چرخان پیشرفتهء بویینگ با قدرت حمل موشکها یا بمبها در حداکثر 54 آرایش مختلف

*قادر به حمل سلاح های هسته ای دور ایستا و بمبهای هسته ای پرتاب آزاد

*مجهز به انباره های غیر هسته ای برای حداکثر 80 بمب پرتاب آزاد