خدایا ...

من خدایی دارم،
که در این نزدیکی‌ست
نه در آن بالاها
مهربان، خوب، قشنگ
چهره‌اش نورانیست
گاهگاهی سخنی می‌گوید،
با دل کوچک من،
ساده‌تر از سخن ساده من
او مرا می‌فهمد‌
او مرا می‌خواند
او مرا می‌خواهد
او همه درد مرا می‌داند
یاد او ذکر من است،
در غم و در شادی
چون به غم مینگرم،
آن زمان رقصکنان میخندم
که خدا یار من است،
که خدا در همه جا یاد من است
او خداییست که همواره مرا میخواهد
او مرا میخواند
او همه درد مرا میداند...