۱۵:۱۵ ۱۳۹۲/۱۲/۱۰
خونریزی شدید قاعدگی در خانم‌ها
خونریزی قاعدگی که بیش از حد طبیعی باشد را منوراژی (Menorrhi) گویند.
بسیاری از زنان گاهی اوقات در برخی از دوره‌های قاعدگی خود دچار خونریزیهای شدید می‌شوند که متاسفانه خیلی از آنها دلیل اصلی خونریزی را نمی‌دانند و بسیار نگران می‌شوند.
گاهی این خون‌ریزی‌ها آن‌قدر شدید است که نباید مورد غفلت واقع شود و سریعا باید به پزشک مراجعه کرد.
در صورتی که خونریزی شما به حدی است که لازم است هر یک یا دو ساعت، پد خود را عوض کنید و یا قاعدگی شما بیش از یک هفته طول کشید، دچار خونریزی شدید هستید و باید با پزشک متخصص صحبت کنید.
بعضی خانم‌ها قاعدگی شدیدتری نسبت به سایر افراد دارند.
در صورتیکه خونریزی قاعدگی بیش از 7 روز طول بکشد، و با نوار بهداشتی کنترل نشود و یا حاوی لخته های بزرگ خون باشد، به عنوان منوراژی محسوب می شوند
در بعضی موارد، این حالت می تواند با درد در قسمت پایین شکم همراه باشد. همچنین قاعدگی می تواند نامنظم باشد.
خونریزیهای شدید قاعدگی می تواند منجر به کم خونی فقر آهن، از حال رفتن و خستگی گردد.
منوراژی بیشتر در خانم‌هایی که به سن یائسگی می رسند و یا زنان بالای چهل سال شایع است.
دلایل منوراژی
- عدم تعادل هورمونی در دوران نوجوانی یا دوران نزدیک به سن یائسگی: در نوجوانی وقتی برای دختری اولین قاعدگی اتفاق می‌افتد، همچنین چند سال قبل از شروع یائسگی، سطح هورمون‌ها متغیر شده و این سبب خونریزی شدید در دوران قاعدگی می‌شود.
در صورتی که عدم تعادل هورمونی سبب بروز خونریزی شدید شده باشد می‌توان آن را با قرص‌های ضدبارداری یا سایر هورمون‌هایی که پزشک تجویز می‌کند درمان کرد.
- تومورهای فیبرویید رحمی : مهم است که بدانیم تومورهای فیبروییدی اغلب خوش‌خیم و غیرسرطانی هستند که بیشتر در سن 30 تا 40 سالگی در زنان دیده می‌شود. اگر چه دلیل فیبروم‌ها نامشخص است، اما به دلیل اینکه آنها وابسته به استروژن هستند، برای درمان فیبروییدها، درمان‌های متعددی از جمله جراحی و درمان‌های دارویی وجود دارد.
با شروع یائسگی فیبروییدهای رحمی خود به خود چروک شده و بدون درمان از بین می‌روند.
- پولیپ‌های دهانه رحمی: این پولیپ ها که سطح دهانه رحم را می‌پوشانند، می‌توانند سبب خونریزی شدید شوند. دلیل این پولیپ‌ها مشخص نیست، اما ممکن است در اثر عفونت یا افزایش غیرطبیعی استروژن ایجاد شود.
این پولیپ‌ها معمولا در زنان بالای 20 سال و آنهایی که زایمان کرده‌اند دیده می‌شود.
با جراحی‌های کوچک، همراه با آنتی‌بیوتیک درمانی می‌توان این پولیپ‌ها را درمان کرد.
- پولیپ‌های داخل رحمی: بیشتر این پولیپ ها، غیرسرطانی هستند و در بافت رحم رشد کرده و سبب خونریزی شدید می‌شوند. دلیل این پولیپ‌ها هم مشخص نیست. اگر چه این پولیپ‌ها استروژن زیاد تولید می‌کنند، اما قابل درمان هستند.
مشاهده رحم و عمل جراحی بسیار کوچک و نمونه‌برداری آزمایشگاهی برای ارزیابی این پولیپ‌ها انجام می‌شود و در صورتی که سرطانی باشند، برداشته می‌شوند.
- بیماری لوپوس: لوپوس یک بیماری دستگاه ایمنی است که بخش‌های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند سبب خونریزی شدید قاعدگی شود. دلیل این بیماری نامشخص است، اما ممکن است ابتلا به عفونت، آنتی‌بیوتیک‌های خاص، استرس و هورمون‌ها سبب بروز آن شود.
خانم‌هایی که با گذاشتن آی یو دی، هنگام قاعدگی دچار خونریزی شدید می‌شوند، می‌توانند با مشورت پزشک از وسیله دیگری برای جلوگیری از بارداری استفاده کنند
- بیماری‌های التهابی لگن: عفونتی است که ارگان‌های متعددی از جمله رحم، لوله‌های رحمی و دهانه رحم را مبتلا می‌کند. این بیماری ممکن است در اثر بیماری‌های جنسی ایجاد شود.
- سقط جنین: قاعدگی شدیدی که با تأخیر رخ می دهد، می تواند یک سقط جنین باشد. گاهی هنگام زایمان، سقط به وجود می‌آید که آن هم می‌تواند سبب بروز خونریزی شدید در قاعدگی شود.
- سرطان دهانه رحم: یکی از دلایل دیگر خونریزیهای غیرطبیعی و شدید سرطان دهانه رحم است. این سرطان بافت‌های سالم رحم را درگیر می‌کند و ویروس پاپیلومای انسانی از دلایل عمده ابتلا به سرطان رحم است. درمان آن جراحی، شیمی‌درمانی و اشعه درمانی است.
- دستگاه داخل رحمی یا آیودی (IUD) : یک روش پیشگیری از بارداری است و می‌تواند سبب بروز خونریزیهای شدید رحمی شود.
خانم‌هایی که با گذاشتن این وسیله از بارداری جلوگیری می‌کنند و هنگام قاعدگی دچار خونریزی شدید می‌شوند، می‌توانند با مشورت پزشک از وسیله دیگری برای جلوگیری از بارداری استفاده کنند.
- اختلالات خونریزی دهنده که خون فرد بسیار سخت بند می‌آید: این اختلالات خون‌ریزی‌دهنده انواع مختلفی دارند و به دلیل بروز مشکلاتی در عوامل انعقادی خون ایجاد می‌شوند.
ابتلا به این اختلالات خون‌ریزی‌دهنده می‌تواند سبب بروز خونریزیهای شدید در دوران قاعدگی شود.
- اختلالات هورمونی نظیر کم کاری تیروئید: این حالت بیشتر در خانم های چاق شایع است.
تشخیص منوراژی
پزشک فرد را معاینه می کند و آزمایشات خون جهت اندازه گیری سطوح هورمونی و بررسی علائم کم خونی انجام می شود.
بررسی های بعدی نظیر سونوگرافی به منظور جستجوی فیبروم یا پولیپ در رحم ممکن است ضرورت داشته باشد.
ممکن است هیسترو سالپنگوگرافی به عمل آید که در این اقدام، یک وسیله معاینه از میان دهانه رحم عبور نموده و رحم مورد معاینه قرارمی گیرد.
نمونه کوچکی از آندومتر (دیواره داخلی رحم) جهت تجزیه و تحلیل ممکن است برداشته شود.
درمان منوراژی
درمان بستگی به عامل ایجاد کننده، سن فرد و شدت خونریزی دارد. اگر عامل خونریزی مشخص نگردد، در ابتدا ممکن است داروهای هورمونی برای کاهش خونریزی، داده شوند.
در صورتیکه فرد از IUD استفاده می نماید، ممکن است تغییر روش جلوگیری از حاملگی نیاز باشد.
در صورت چاقی، کم کردن وزن می تواند سودمند و مؤثر باشد.
در صورتیکه درمان‌های اولیه مؤثر نبود یا منوراژی شدید باشد، فرد ممکن است به عمل جراحی جهت برداشتن آندومتر یا جراحی جهت برداشتن رحم که به آن هیسترکتومی گویند نیاز داشته باشد. این اقدامات غیر قابل بازگشت می باشند و فقط هنگامی پیشنهاد می شوند که زن تمایلی به بچه دارشدن در آینده نداشته باشد.
برداشت آندومتر عمل کوچکی است، اما خطر کمی مبنی بر عود مجدد منوراژی خواهد داشت و این در صورتی است که قسمتی از بافت آندومتر باقی مانده باشد.
هیسترکتومی عمل بزرگی است، اما این اطمینان را می دهد که منوراژی مجدداً عود نخواهد نمود.
