بیشتر ماها آخر شب، زمانی که می‌خوابیم، این آرزوی واحد را داریم: کاش شبانه‌روز بیشتر از ۲۴ ساعت بود. اغلب ما، از کمبود وقت
شاکی هستیم و در آخر شب، متوجه می‌شویم که کارهایی را انجام نداده‌ایم یا به صورت کامل به اتمامشان نرسانده‌ایم. مثلا ورزش نکرده‌ایم، کتابی را که دوست داشتیم بخوانیم، نخوانده‌ایم، وقتی برای دیدن فیلم یا سریال مورد علاقه خود نداشته‌ایم، زمانی برای گفتگو با اعضای خانواده برای ما باقی نمانده است و …

حالا تصور می‌کنید که نوابغ دنیا چطور وقت خود را
تنظیم می‌کردند؟ آنها چگونه تعادلی بین کار حرفه‌ای و زمان استراحت خود برقرار می‌کردند یا احتمالا از چه کارهایی صرف‌نظر می‌کردند تا به کار اصلی خود برسند؟

اپنها سؤالاتی هستند که در این پست می‌خواهیم با تعدادی نمودار به آنها پاسخ بدهیم.

توجه داشته باشید که در همه موارد، ساعت به صورت ۲۴ ساعته ترسیم شده است، یعنی
نیمه شب را درست در جای ساعت ۱۲ می‌بینید و ظهر را در پایین، در جای معمول ساعت شش.

از گوستاو فلوبر شروع می‌کنیم:

گوستاو فلوبر Gustave Flaubert یکی از نویسندگان تأثیرگذار قرن نوزدهم فرانسه  و
از جمله بزرگترین رمان‌نویسان دنیا بود. او الهام‌بخش نویسندگانی چون گی دو
موپاسان، امیل زولا و آلفونس دوده بوده است.

آثار فلوبر به دلیل ریزبینی و دقت فراوان در انتخاب کلمات، آرایه‌های ادبی، و به طور کلی
زیبایی‌شناسی ادبی، در ادبیات زبان فرانسوی کاملاً منحصربه‌فرد می‌باشد.
کمال‌گرایی وی به اندازه‌ای بود که هفته‌ها به نوشتن یک صفحه وقت سپری
می‌نمود، و به همین دلیل، در طول سالیان نویسندگی خود تعداد کمی اثر از خود
بر جای گذاشت. او پس از نوشتن، آثار را با صدای بسیار بلند در اتاق کار
خود، که آن را فریادگاه می‌نامید، می‌خواند تا وزن، آهنگ و تأثیر واژگان و
جملات را بسنجد

میزان زیادی از شهرت فلوبر، مدیون نوشتن نخستین رمانش -مادام بوآری- است.

همانطور که می‌بینید او بین ساعت ۹ تا ۳ شب روی رمان مادام بوآری کار می‌کرد و
بعد تا ساعت ۱۰ صبح می‌خوابید. او هر روز ۵ ساعت تمام، مطالعه هم می‌کرد و
برای خانواده‌اش هم وقت می‌گذاشت.

بعد از آن نوبت می‌رسد به بتهوون که نیازی به توضیح و معرفی ندارد، اما اگر مایل بودید می‌توانید زندگینامه
کوتاه او را که پیش از این در یک پزشک نوشته بودم، بخوانید.


چیزهاییکه در مورد او جالب هستند اینها هستند: ۸ ساعت خواب در شبانه‌روز – اهمیت
به صبحانه – کار صبحگاهی که تا ساعت دوی عصر ادامه می‌یافت.

چیز جالب دیگر اختصاص زمانی برای قدم زدن بود، ظاهرا به صورت مرتب در حین قدم
زدن ایده‌هایی به ذهن بتهوون می‌رسید و برای همین او همیشه با خودش مداد و
کاغذ داشت.

نوبت می‌رسد به ولفگانگ آمادئوس موزارت.


در مورد موزارت چیزی که جالب است این است که او در شبانه‌روز فقط ۵ ساعت
می‌خوابید و در دو نوبت صبح و شب مشغول نوشتن موسیقی‌های شاهکار خود می‌شد.
چیز شاخص دیگر این است که او هر روز صبح، یک ساعت را صرف پوشیدن لباس‌های و
آراستگی خود می‌کرد!

توماس مان نویسنده مشهور آلمانی و خالق آثاری
مثل تریستان، گرسنگان، تونیو کروگر، ساعت دشوار، در آینه، اعلی‌حضرت،
فونتان پیر، شامیسو و مرگ در ونیز است. در سال ۱۹۲۴ کتاب کوه جادو را منتشر
کرد که باعث شد شهرت او دو چندان شود. در فاصله سال‌های ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۶
کتاب‌های گوته و تولستوی، گفتار و پاسخ، تلاش‌ها، یادداشت‌های پاریس را
نوشت. در سال ۱۹۲۹ جایزه نوبل ادبیات به او اهدا شد. او نخستین آلمانی بود
که این جایزه را به دست آورد.

در سال ۱۹۳۳ دولت هیتلر او را مورد تعقیب قرار داد و ناچار از آلمان به سوئیس رفت. درفاصله سال‌های ۱۹۴۰ تا
۱۹۴۴ در رادیو آمریکا برنامه اجرا کرد و در سال ۱۹۴۹ در جشن ۲۰۰ سالگی گوته
بعد از ۱۵ سال تبعید به آلمان بازگشت. در همان سال دولت آلمان شرقی جایزه
ادبی گوته را به او اهدا کرد و دکترای افتخاری دانشگاه آکسفورد را کسب
نمود. در ۱۹۵۳ دولت فرانسه نشان افتخار صلیب لژیون دونور را به او هدیه داد
و دانشگاه کمبریج نیز دکترای افتخاری به او اعطا کرد.


چیزهای جالب در تقویم کاری او، هشت ساعت خواب در شبانه‌روز. خواب عصرگاهی و کار
در بین ساعت‌های ۹ تا ۱۲ صبح است. باقی ساعات او صرف خواندن، قدم زدن و
معاشرت با مردم می‌شد.

زیگموند فروید، شش ساعت خواب شبانه داشت. ۴ ساعت صبح‌ها بیمارانش را روانکاوی می‌کرد. شش ساعت هم عصرها مشغول این کار بود و دو ساعت و نیم در آخر شب مطالعه می‌کرد و مقاله می‌نوشت.


امانوئل کانت از جمله مشهورترین فیلسوف‌های قرن هجدهم بود. کانت در زندگی نظمی
استثنایی داشت. او هر کارش را در ساعتی مخصوص به خود انجام می‌داد و ذره‌ای
از آن تخلف نمی‌کرد. بین مردم شهرش این جمله رایج بود که: می‌توانید
ساعتتان را با کارهای کانت تنظیم کنید.


در تصویر زیر هم نظم کار او مشهود است: او بین ۱۰ شب تا ۵ صبح می‌خوابید و از
شش صبح مشغول به کار می‌شد. خورد و خوراک و پیاده‌روی‌های او مطابق یک نظم
خاص انجام می‌شد.

مایا آنجلو، متولد ۴ آوریل ۱۹۲۸ در سنت لوئیس  ایالت میزوری) شاعر و بازیگر آمریکایی است. او به خاطر کتاب شش جلدی‌اش که  شامل شرح حال خودش از کودکی تا بزرگسالی است بسیار مشهور است، او در سال
۱۹۷۰ در سن ۴۷ سالگی اش مجموعهٔ شعرش جایزهٔ پولیترز را برد.


او عادت داشت که از اول صبح تا ساعت ۲ عصر در هتل‌ها و متل‌ها قلم بزند و عصر را صرف کارهای شخصی‌اش بکند.

جان میلتون شاعر و نویسنده قرن هفده انگلیسی است. مهمترین اثرش بهشت گمشده نام
دارد. وی مقالات بحث برانگیزی در خصوص آزادی انتشار، آموزش و حذف سانسور
نگاشت.


تقویم کاری بالزاک، رمان‌نویس مشهور فرانسوی، بسیار متفاوت با بقیه بزرگانی است
که تا حالا بررسی کردیم. همان طور که می‌بینید او بین ساعت ۶ عصر تا یک شب
می‌خوابید. بعد بین یک شب تا هشت صبح می‌نوشت. یک ساعت و نیم چرت می‌زد و
بعد دوباره تا ۴ عصر می‌نوشت!!


ویکتور هوگو، صبحش را با خواندن نامه‌های معشوقه‌اش و خوردن دو تخم‌مرغ خام شروع
می‌کرد، حدود ظهر در وان آب یخ استحمام می‌کرد! و بین ۶ تا ۸ شب می‌نوشت.


چارلز دیکنز هم صبح‌کار بود و عصرها کارهای شخصی‌اش را می‌کرد و با خانواده و دوستانش وقت می‌گذارند.


«دبلیو.اچ اودن»، شاعر سرشناس انگلیسی – آمریکایی، در دو نوبت صبح و عصر کار می‌کرد.


چارلز داروین بین ۱۲ شب تا هفت صبح می‌خوابید. اول صبح قدم می‌زد و صبحانه‌ای را
به تنهایی میل می‌کرد. بعد تا ظهر کار می‌کرد. عصرها بیشتر کارهای شخصی‌اش
را می‌کرد و بعد بین ساعت ۱۰ تا ۱۲ شب، در رختخواب در مورد سؤالاتی که در
ذهنش ایجاد شده بود، اندیشه می‌کرد و سعی می‌کرد آنها را حل کند.


پیوتر ایلیچ چایکوفسکی -آهنگساز مشهور روسی- در شبانه‌روز هشت ساعت می‌خوابید و د
ردو نوبت صبح و عصر، به مدت دو ساعت آهنگ‌های مشهورش را تصنیف می‌کرد.


لو کوربوزیه ( ۱۸۸۷ -  ۱۹۶۵)، معمار، طراح، شهرساز، نویسنده و نقاش سوئیسی
بود. وی به عنوان یکی از اولین پیشگامان معماری مدرن و سبک بین‌المللی
مشهور است. او بین ۱۱ تا شش صبح می‌خوابید و بعد یکسره بین بین ۸ صبح تا
پنج و نیم عصر کار می‌کرد.


بنجامین فرانکلین ( ۱۷۰۶، ۱۷۹۰) یکی از بنیانگذاران ایالات متحده است.فرانکلین یک
دانشمند، نویسنده برجسته و چاپخانه‌دار، طنزنویس، نظریه پرداز سیاسی،
سیاستمدار، رئیس پست، مخترع، فعال مدنی و دیپلمات بود. به عنوان یک
دانشمند، او یکی از چهره های بزرگ در روشنگری آمریکا و تاریخ فیزیک برای
کشف هایی که کرده بود و نظریه هایش در مورد برق است. میله برق گیر، عینک دو
کانونی، اجاق گاز فرانکلین، کیلومتر شمار اتومبیل، و شیشه آرمونیکا از
اختراعات او هستند. همچنین او نخستین کتابخانه عمومی در امریکا و نخستین
ایستگاه آتش نشانی پنسیلوانیا را ایجاد کرد. او بین ۸ تا ۱۲ صبح و ۲ تا ۶
عصر کار می‌کرد.


همان طور که می‌بینید ساعات زیاد و منظم خواب شبانه، یکی از رموز موفق این
نوابع بود. بیشتر آنها هم از ساعات اول صبح به خوبی استفاده می‌کردند، به
وعده غذایی صبحانه اهمیت خاصی می‌دادند و قسمت مهمی از کارهایشان یا تمام
آن را در صبح انجام می‌دادند. چیز مهم دیگر صرف ساعات زیاد به صورت متمرکز،
روی کارهایشان بود.