خاطرات اسارت

داشتم وبلاگ یکی از اسرای جنگ ایران و عراق رو  می خوندم . برام جالب بود .

شما  هم بخونین .

طفلکی........................ دلم براش سوخت . کلا جنگ خیلی بده ...

اولین خاطره در خصوص استحمام .

جهت استحمام اسرا، عراقي ها چند دوش كار گذاشته بودند كه تقريبا" مي توان گفت به هر نفر بيست روز يك بار نوبت حمام مي رسيد و زماني هم كه واردحمام مي شديم بلافاصله سوت زده مي شد كه بيرون بياييد قصد بازرسي داريم يا اين كه تا شماره بيست مي شماردند و بايستي در همين مدت خود را شسته و بيرون مي آمديم . آب حمام هم در تابستانها با نور آفتاب گرم مي شد و زمستانها نيز چندان گرم نمي شد بنابراين موقع استحمام اكثر به سرماخوردگي مبتلا مي شديم ؛ محيط نيز كثيف و آلوده بود و حشرات مختلفي در آن رفت و آمد مي كرد

بعدی ...غذا ...

سهميه نان روزانه هر اسير دو عدد نان كوچك بود كه به آن سمون مي گفتند كه به شكل باگت بود كه اكثراً نپخته و خمير بود و عده اي آن را نمي توانستند به صورت نپخته بخورند و آن را جلوي آفتاب مي گذاشتند تا خشك شود نان سهميه روزانه براي صبحانه و شام بود ؛ صبحانه براي هر چهار نفر يك استكان چاي نه چندان شيرين بود كه درون ليوان پلاستيكي كوچك ريخته مي شد كه با نان خالي مي خورديم و اثري از پنير و .. نبود ؛ غذاي ناهار حدود ده قاشق برنج بود كه معمولاً خورش آن آب برنج ،كلم ،كرفس،بادمجان ، برگ چغندر ، گوجه فرنگي يا پياز بود كه غذاي هر بيست نفر در ظرف مخصوص به ابعاد 30 در 40 سانتي متر ي ريخته مي شد كه آن را درون ظرف به 20 قسمت تقسيم كرده و سهم خود را به علت نداشتن قاشق با دست مي خورديم؛شام نيز معمولاً مقداري آبگوشت بود كه گوشت آن براي هر نفر حدود بيست گرم بود كه غذاي هر بيست نفر را در داخل همان ظرفهاي ناهار مي ريختند و ما سهميه نان روزانه را در آن خيس كرده و مي خورديم. سهميه غذاي 20 نفر اندازه غذاي 5 نفر معمولي بود كه به همين جهت اكثر بچه ها دچار سو تغذيه و بيماريهاي مختلف شدند.

وووووووووووووی.مشکلwc

يكي از مسائل بهداشتي كه آزادگان در اسارت با آن در گير بودند مشكل استفاده از توالت و رفع حاجت بود در محوطه آسايشگاهي با نهصد نفر اسير تنها هشت دهنه توالت بود كه آزادگان از ساعت 8 صبح تا 12 ظهر فرصت داشتند از آن استفاده كنند و به دليل تراكم استفاده كنندگان، صبح بعد از آمارگيري كه به هوا خوري مي رفتيم بلافاصله در صف دستشويي مي ايستاديم و هركس حدود يك تا دو دقيقه فرصت داشت تا كارش را انجام دهد و درصورت طول كشيدن بشدت به درب دستشويي كوبيده مي شد تا كسي كه در داخل است بيايد بيرون و بقيه افراد نيز از فرصت استفاده كنند كسي كه موفق مي شد احساس راحتي مي كرد و اگر كسي موفق نمي شد به دستشويي برود با توجه به اينكه داخل آسايشگاه دستشويي نبود بايد تا صبح روز بعد صبر مي كرد ، كه اين كار از عهده بعضي ها خارج بود بنابراين به فكر چاره افتاديم و يك قوطي خالي روغن نباتي تهيه كرديم تا آنهايي كه مشكل داشتند در آن دستشويي كنند يك قوطي جوابگو نشد و هر روز به تعداد قوطي ها اضافه مي كرديم و قوطي ها تا صبح پر مي شد تا اينكه تعداد اين قوطي ها به ده دوازده رسيد ؛ گرچه مشكل ما با اين كار تا حدودي رفع شد اما بوي آن را تا صبح بايد تحمل مي كرديم و صبح با خودمان مي برديم و در دستشويي خالي مي كرديم

یکی از مشکلات اصلی ما در اسارت اصلاح ریش بود چون از یکطرف به یک اردوگاه ۸۰ نفره ۲ تا ۳ تیغ می دادند و از طرفی می گفتند، همه مرتب بايد ريششون را اصلاح كنند.واگر كسي يه كمي ريشش بلند مي شد مورد شكنجه قرار مي گرفت ريش من گرچه نصف و نيمه بود وهنوز كامل نشده بود اما بعضي موقع زور اين تيغهاي خسته به آن نمي رسيد. و مشكل ديگر ما اين بود كه هر موقع سرباز عراقي را مي ديديم بايد بلافاصله احترام مي گذاشتيم ، البته من هميشه سعي مي كردم كه جلوشان ظاهر نشم تا احترام بذارم. ولي روزي در يكي از روزهاي داغ تابستان در محوطه اردوگاه نشسته بودم و بد جوري تو خود بودم (در فكر آزادي و بازگشت به ايران بودم ) و متوجه آمدن كسي نبودم ، يهو ديدم سرباز عراقي به ريش نصف و نيمه ما دستي كشيد و با تشبيه ريش ما به ريش رئيس جمهور وقت وبا گفتن: رفسنجاني ! رفسنجاني !رفسنجاني!(كه آن موقع آقاي رفسنجاني رئيس جمهور كشورمان بود) دوتا كشيده آبدار نثار ما كرد. كه صداي آن هنوز توگوشم مانده.
.
.

.

چی بگم والله ...............

سر فرصت نظر کاربرای همیشه در صحنه رو هم بهتون میگم .

اولين روز بازجويي بود،يكي از بچه هاي خوزستان كه عرب بود به ما يك جمله عربي ياد داد (نعم سيدي ) و گفت عراقيها هرچي از شما پرسيدند بگيد "نعم سيدي" تا شما را كمتر اذيت كنند ؛ وقتي نوبت من شد بازجو يك سوال عربي از من پرسيد ، من در جواب گفتم "نعم سيدي " كه با سيلي بي رحمانه آن شخص مواجه شدم همين سوال دوباره از من پرسيده شد و من دوباره گفتم "نعم سيدي" وباز شديدتر از دفعه قبل مورد ضرب وشتم قرار گرفتم چندين بار اين سوال از ما پرسيده شد و من فقط در جواب مي گفتم" نعم سيدي " و هر بار شديدتر از بار قبل مورد نوازش مشت ولگد آنها قرار مي گرفتم ،من حیران مانده بودم که چرا اونا این کارو می کنند، تا اينكه آن اسيري كه اين جمله را به ما ياد داده بود تا مااز شكنجه در امان باشيم جلو آمد گفت تو پاسداري يا سرباز؟ ما هم گفتيم سرباز گفت او از تو مي پرسد" الحرس الخميني " و تو مي گويي " نعم سيدي "

ومن تازه متوجه شدم عوض اينكه از زير شكنجه در برم موجب عصبانيت شديد آنها مي شوم

.

.
کاربری به اسم نیلوفر نوشته ....خیلی باحالی . هنوزم مجردی ؟ اونم جواب داده متاهلم چهار تا فرزند دارم .

.

جملاتی که با خط درشت نوشته شده . جمله های خودمه .
بقیه اش رو از وبلاگ کپی کردم .