۲ سال پیش، دوستی که در خارج از کشور پزشک موفقی است، مهمانم بود. او می گفت با متخصص پوستی که همکلاسی دوران دانشگاهش بوده دیدار تازه کرده و هنگام مرور خاطرات گذشته، دوستش سربرگ نسخه هایش را از کیفش درآورده و چند خط داروی مراقبت از پوست برای رفیق ما نوشته است...
دوستم می خندید و می گفت برای تهیه یک نسخه از داروخانه پول یک سکه بهارآزادی را خرج کردم! با خودم فکر می کنم اگر دوستم امسال به کشور برگردد و بخواهد درمان پوستش را ادامه دهد، چطور با وضع موجود شوخی می کند؟ اصلا خود من چه؟ رقم حقوقم تغییری نکرده اما غول گرانی لحظه به لحظه نیشخند زشت تری نثارم می کند؛ مجبورم برای به پایان رساندن ماه با همین حقوق ثابت بخور و نمیر دیگر کم کم مراقبت های پوستی را کنار بگذارم.
این افکار باعث شد سری به دکتر محمد شیزرپور، متخصص پوست و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، بزنم و بپرسم در این گرانی چطور مراقب پوستمان باشیم؟
▪ بیشتر مردم توانایی پرداخت هزینه درمان های پوست شان را ندارند، بیمه ها هم که روی این موارد خط قرمز کشیده اند، در چنین وضعی چاره چیست؟
بیشتر صاحبنظران معتقدند پیری پوست نوعی بیماری است و به درمان نیاز دارد اما هیچ کجای دنیا، هیچ بیمه ای هزینه های مربوط به زیبایی را تحت پوشش قرار نمی دهد. اگر در شرایط کنونی بودجه کسی برای ادامه پیگیری درمان جوانسازی پوست محدود است و به دلیل گران شدن محصولات، استطاعت مالی تهیه داروهای تجویز شده را ندارد، می تواند با متخصص پوست مشورت کند تا نیازهای درمانی اش اولویت بندی شود.
▪ ضدآفتاب به عنوان مهم ترین عامل محافظ پوست شناخته شده، اما عده ای معتقدند انواع ایرانی آن که قیمت معقولی دارد، اصلا کیفیت ندارد. این گفته ها درست است؟
اصلا، ضدآفتاب های باکیفیتی در کشور تولید می شود و می توان آنها را با اطمینان خاطر مصرف کرد. وجود ضدآفتاب های خارجی در بازار کشورمان باعث شده تولیدکنندگان داخلی در رقابت با تولیدکنندگان خارجی مجبور شوند کیفیت محصولات خود را افزایش دهند و همین شرایط رقابتی طی چند سال اخیر باعث تولید محصولات باکیفیت ایرانی شده است. خوشبختانه در مورد محصولات آرایشی بهداشتی تعرفه صددرصدی وجود ندارد و با شرایط تحریم اخیر نه تنها تولید آنها به صفر نرسیده، بلکه تا حد زیادی کمبود محصولات خارجی جبران شده است. البته نباید این واقعیت را نادیده گرفت که برخی تولید کنندگان بین المللی معتبر در برخی زمینه ها پیشرو هستند.
▪ سایر محصولات ایرانی مراقبت از پوست چطور؟
در دنیای تجارت، علاوه بر کیفیت، تبلیغات و نام تجاری تولیدکننده هم در موفقیت او نقش بسزایی دارد. شرکت های خارجی که خیلی هم قدر هستند، هزینه تبلیغات و جاودانه کردن نام تجاری شان را روی قیمت تمام شده هر محصول حساب می کنند. محصولی برتر است که برای تحقیقات و ارزیابی های علمی آن هزینه شده باشد نه خیره کردن چشم مصرف کنندگان. در حال حاضر در کشور ما آزمایشگاه های مجهزی برای بررسی کیفیت محصولات آرایشی بهداشتی وجود دارد. البته در میان تولیدکنندگان خارجی، برخی برندها کیفیت بی نظیری دارند.
▪ در شرایط ناخوشایند فعلی اولویت ما در تهیه محصولات مراقبت از پوست چگونه باید باشد؟
اگر مشکل مالی دارید، این اولویت ها را در مراقبت از پوست تان در نظر بگیرید: اول کرم ضدآفتاب، دوم کرم مرطوب کننده، سوم کرم لایه بردار و چهارم کرم دورچشم. برای صرفه جویی می توانید به جای شوینده ملایم از شامپو بچه استفاده کنید.
▪ آیا روش های مراقبتی بدون هزینه ای وجود دارد که بتوان انجام داد و سلامت پوست را تامین کرد؟
بی هزینه ترین و مفیدترین اقدام برای مراقبت از پوست، محافظت فیزیکی از آفتاب است و اینکه نگذاریم پوستمان در معرض نور خورشید قرار گیرد مثل استفاده از کلاه، دستکش، سایه بان و لباس های آستین بلند. برای سلامت پوست باید شرایط روانی مطلوبی داشت زیرا استرس مستقیم به پوست آسیب می رساند.
▪ آیا می شود محصولات مراقبت از پوست را در خانه تهیه کرد؟
برخی افراد از گلیسیرین و گلاب برای پاک کردن آرایش استفاده می کنند. در اینترنت هم روش تهیه انواع محصولات مراقبت از پوست خانگی را می توان یافت اما بیشتر این مخلوط ها و ماسک های خانگی تقریبا بی فایده اند. مصرف شیر، عسل، انواع میوه و دیگر خوراکی های مغذی هم باعث می شود بدن ویتامین ها و مواد معدنی لازم را به دست آورد و پوست شاداب و درخشان شود.
▪ چطور می توان هزینه روش های جراحی سرپایی پوست را کاهش داد؟
هرگز نمی توان این کار را کرد. چون در این روش ها یا از دستگاه استفاده می شود یا از برخی مواد مثل ژل بوتاکس. برای استفاده از روش های دستگاهی می توان یک پزشک منصف را یافت اما در مورد روشی مثل تزریق بوتاکس هیچ جایگزینی وجود دارد.
هزینه ماده خوب گران است و انواع ارزان که تولید کشور چین هستند، آثار زیانبار جبران نا پذیری برای پوست دارند و فرد را مجبور می کنند چند برابر هزینه ای که در آن صرفه جویی کرده، برای جبران عوارض بپردازد.
