چند ده کیلومتری اصفهان روستایی است به نام «افتخاریه» که حالا از افتخار چیزی جز چند خرابه برایش نمانده با تنها مسجدی که دو روزی در سال رونق می‌گیرد تا سالی دیگر.
سال‌هاست بی‌آبی جان خاکش را گرفته از تشنگی، درخت‌ها تکیده و زمین خشکیده و مدت‌هاست هیچ کشاورزی در آن، در انتظار فصل درو به سر نمی‌برد. ابر سیاه بی‌آبی بر زندگیشان سایه افکنده و برای همین، اهالی، روستا را ترک کرده‌اند و تنها دو روز از سال در تاسوعا و عاشورای حسینی به روستا بازمی‌گردند، سیاه می‌پوشند و با چشم‌های خشکیده در عزای حسین(ع) اشک می‌ریزند.
