شیر موجب تقویت قلب می‌شود؛ چاق کننده بدن است و برای فراموشی، مالیخولیا، افسردگی، وسواس، خفقان(تپش قلب) و زخم عفونی ریه مفید است. جوشاندن شیر در طب سنتی آدابی دارد که رعایت آن برای حفظ سلامتی مفید است و ضررهای احتمالی شیر کم می‌شود.
شیر غذایی کامل است، یعنی به تنهایی برای تغذیه و مرمت اعضاء بدن مناسب است و غذای سریع الهضم بوده و امروزه در درمان بسیاری از بیماری‌ها به کار برده می‌شود.
خوردن شیر با برنج به صورت شیر برنج یا فرنی برای طول عمر، زیبایی پوست مفید بوده همچنین خوردن شیر با گردو و خرما برای چاق کردن بدن و تقویت نیروی جنسی مفید است.
هرشیری مرکب از سه جوهر مختلف است: مائیت (آبی) و جبنیت (پنیری) و دسومت (چربی)که هر یک مزاج مخصوصی دارد. طبیعت مطلق شیر، گرم در اول و تر در دوم است.
شیر خوب قوام معتدل دارد، به رنگ سفید و صاف بوده و طعم شیرین دارد و بوی بد نیز ندهد. شیر حافظ رطوبات اصلی بدن است و برای فراموشی، مالیخولیا، افسردگی، وسواس، خفقان(تپش قلب) و زخم عفونی ریه مفید است.
شیر موجب تقویت قلب می‌شود همچنین شیر سبب لینت شکم، افزایش تولید منی و نیروی جنسی شده همچنین چاق کننده بدن است.
مصرف همزمان شیر و غذاهای ترش، شور یا گوشت، تخم مرغ، ماهی، ترب، پیاز و میوه‌های تازه و سبزی و برخی حبوبات زیان آور است. مصرف غذا بعد از شیر و خوابیدن به دنبال آن سبب فاسد شدن شیر می‌شود.
شیر حیوانات تازه زا غلیظ تر و بالعکس حیواناتی که علف خشک و خوشبو می‌خورند و در بیابان‌ها می‌چرند و در یک محل ثابت نمی‌مانند، شیرشان رقیق‌تر و لطیف‌تر از شیر حیواناتی است که در یک محل ثابت، آن‌ها را بسته‌اند و یا در منزل از آن‌ها نگهداری شده و آذوقه می‌دهند، مخصوصا اگر علوفه حیوانات از کنجاله‌های دانه‌های روغنی و پنبه دانه باشد که در این صورت شیر حیوان بسیار غلیظ و پر از فضولات شده و تولید درد معده می‌کند.
از خوردن چنین شیری، مستعدان به بیماری قولنج باید بطور جدی پرهیز کنند. اشخاصی که در بدن لکه‌های سفید دارند و یا از خوردن شیر دچار سردرد می‌شوند و یا دچار تب شده و نیز کسانی که بر اثر خوردن شیر دچار حالت استفراغ می‌شوند، باید از خوردن این چنین شیر پرهیز کنند.
