ابرهای تیره که لبه هایشان با پشته هایی از گازهای برافروخته نمایان شده به نام IC ۱۸۷۱ شناخته می شوند. این میدان دید تلسکوپی حدود ۲۵ سال نوری پهنا دارد و تنها بخش کوچکی از سحابی های بسیار بزرگ ترِ قلب و روح را می پوشاند. این مجموعه ی ستاره ساز با فاصله ی ۶۵۰۰ سال نوری از زمین، درون بازوی مارپیچی برساووشِ کهکشان راه شیری جای داشته و در آسمان سیاره ی زمین در راستای صورت فلکی ذات الکرسی (خداوند اورنگ) دیده می شوند.