مشاور دفتر امور بانوان دانشگاه علوم پزشکی تهران مطلق نگری را از خصوصیات افراد کمال گرا دانست و افزود: این افراد دیدی مطلق دارند و حق اشتباه کردن را نه به خودشان می دهند و نه به دیگران.
در سمینار «کمال گرایی و اعتماد به نفس» که به همت بسیج جامعه پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شد؛ دکتر مهتاب بیات ریزی در تعریف کمال گرایی گفت: کمال گرایی نوعی تفکر و رفتار خودفریبانه است که هدف آن رسیدن به اهدافی غیر واقعی و دست نیافتنی است.
این مشاور دفتر امور بانوان دانشگاه علوم پزشکی تهران مطلق نگری را از خصوصیات افراد کمال گرا دانست و افزود: این افراد دیدی مطلق دارند و حق اشتباه کردن نه به خودشان می دهند و نه به دیگران. در صورتی که خود اشتباه کردن غلط نیست؛ بلکه تکرار اشتباه است که غلط است.
بیات ریزی تصریح کرد: کمال گرایی مخصوصاً در زندگی زناشویی بسیار خطرناک است. این آدم ها بر این باورند که باید همسرم به من احترام می گذاشت؛ حالا که به من احترام نگذاشته است؛ این یک فاجعه است و این برای من غیر قابل تحمل است. و زمانی که دیگر نمی توانند تحمل کنند، شروع می کنند به خود سرزنشی و دیگر سرزنشی. می گویند من آدم نالایقی هستم و اون آدم، آدم بی تربیتی است.
او خاطر نشان کرد: ما در زندگی 4 بازی داریم؛ یکی از این بازی ها من خوبم؛ تو خوبی است که نتیجه اش برد _ برد است. در این بازی فرد به خودش و دیگران حق زندگی می دهد. بازی دیگر؛ بازی من بدم، تو خوبی است و این شروع بازی منفعل بودن است. این آدم ها همواره در زندگی نقش قربانی را بازی کرده و دوست دارند که همه به آنها ترحم کنند. طبیعی است که به مرور زمان افسرده می شوند.
دکتر بیات ریزی بازی من خوبم تو بدی را بازی آدم های پرخاشگر دانست: این افراد باور دارند که تافته جدا بافته هستند و البته این بازی در آقایان کمی شایع تر است.
او ادامه داد: در بازی من بدم تو بدی؛ همه گرفتار هستند وکسی به حق خودش راضی نیست. آدم های کمال گرا این دو نوع بازی را انتخاب کرده و معمولاً بین من بدم تو خوبی بازی می کنند. آنها دائما خود را سرزنش می کنند و دچار کمبود اعتماد به نفس بوده و احساس رضایت مندی ندارند.
این مشاور افزود: این افراد اگر مطمئن نباشند که کاری درست است آن را انجام نمی دهند و هیچ وقت شکر گذاری نمی کنند. آنها همواره شاکی و ناراضی هستند.
وی این تفکر را ناشی از تربیت والدین دانست و اظهار داشت: والدین به خصوص در مورد بچه های اول دچار اشتباه می شوند آنها می خواهند همه خواسته هایشان را در فرزندشان متبلور کنند و در مقابل هم از وی انتظار دارند که همواره مطابق میل آنها رفتار کند و این تفکر را در ذهن فرزندشان جا می اندازند که بچه خوب، بچه ای است که هر کاری پدر و مادر دوست دارند، انجام دهد.
