یک سوال از آقایون!

سلام



من این سوالو تو تاپیکا زدم ولی کسی جواب نداد

میخواستم بپرسم مردانی هستند که دلشون بچه نمیخواد .. ازشون که میپرسی هیچ توجیه خاصی ندارن

از لحاظ اقتصادی و... هم که میپرسی که آیا به خاطر مسائل اقتصادی حاضر نیستن بچه داشته باشن باز هم جواب منفیه

به هر حال نمیفهمی تو مغزشون چی میگذره با اینکه بچه دوست هم هستن

آیا میشه گفت همچین مردی هنوز متعهد نشده؟

میشه برای درک اینجور مردها به من کمکم کنید؟

ممنون میشم

الهی بگردم که اینقدر سختی کشیدی آزینای عزیزم
انشاالله همینطور که زندگیت شیرین هست شیرینتر بشه

ممنون از همتون که شرکت کردین
دوستون دارم

سلام علیکم

جسارتا این کلیشه ی غلط ذهنی که خانم ها احساساتی هستند و تعقل تصمیم گیری ندارند رو بریزید دور.

تا زمانی که دچار خود کم بینی هستیم چطور انتظار داریم به طرز فکر, ایده ها و تصمیمات مون احترام گذاشته بشه؟

زنی که خودش خودشو محترم نمیشمره و اذعان داره تصمیماتش معقول و منطقی نیست و به جای بالا بردن توانمندیهاش بالکل از خودش سلب مسئوليت ميکنه و میشینه که براش خوب و بد و باید و نباید رو تشخیص بدن, چطور انتظار داره تو بزنگاه های زندگی به نظراتش توجه جدی بشه؟

بانو جان کی گفت زنها احساس خود کم بینی دارن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
این صدرصد اثبات شده ست که زنا عاطفی ترن ومردا تعقلی تر!!شما میخوای بیای بگی نه روز نیست شبه؟؟
واقع بین باش
الان خود شما احساساتی عمل کردی!!وزود گارد گرفتی

برادرمن یکی از این اقایونه
اوابل ازدواجشون خانمش مخالف بود به خاطر مسایل اقتصادی
حالا برادرم کلا مخالف اوردن یه بچه بی گناه به این دنیاس
رفته 10 تابچه بی سرپرست تو بهزیستی رو تحت حمایت مالی خودش قرار داده
میگه اینا خوب بزرگ بشن و ادم حسابی بشن خیلی مهمتر از بچه دار شدن منه
نمیدونم تو ذهنش چی میگذره از این طرز فکر

سلام مریم الدوله:-)
من از اول تاپیک بودم و می خوندم اگه احساساتی میشدم که همون اول کامنت میگذاشتم
صبر کردم یه کم تبش بخوابه بعد بیام. یه کم جدی نظر دادم شما هم اون روی جدی مارو ندیدی یه کم بد برداشت کردی

فکر کنم شما دچار سوتفاهم شدی عزیزم
عرض من اصلا ارزش گذاری تعقل و احساسات نبود, نظرم اینه که چرا پذیرفتیم زن ها احساسی صرف هستند و توان تصمیم گیری صحیح رو ندارند؟ اصلا کی گفته و کجا به اثبات رسیده که برای تصمیم گیری تعقل به تنهایی کفایت میکنه؟ با کدوم تعقل مردانه میشه در شبانه روز یک ساعت خواب ارام نداشت و مادری کرد؟
من کی جسارت کردم و گفتم زن ها خود کم بین هستند؟ نظر من فقط این بود که زن با تمام زنانگیش با تمام احساساتش و تعقلش توانایی بهترین و برترین تصمیم گیری ها رو داره و باید به این باور برسه و از خودش سلب مسئولیت نکنه.

اون چه که مثل روز روشنه این توانایی و کارآمدی هست عزیزم
تو زندگی یه کم قوی باشیم خودمونو دست کم نگیریم.

خیلی از خانوما هم هستن که تمایل به بارداری و بچه دار شدن ندارن...نمیشه گفت فقط آقایونن.

خب عزیزم !
راستش این پاسخ خیلی ریشه ای و طولانیه !
دلایل متفاوتی می تونه وجود داشته باشه تا یک مرد دچار این مشکل باشه و همینطور گاهی یک زن !

گاهی مردان از دید منطقی شرایط زندگی خودشون رو می سنجن . برای مثال فکر می کنن که هنوز برای یک نقش تاثیر گذار در ارائه یک تربیت به انسانی که بخشی از آینده و چرخه یک زندگی رو تشکیل میده ، اونقدری بزرگ و پخته نشدن !
گاهی مردان شراطی مالی و اقتصادی و حتی فرهنگی جایی که درش زندگی می کنند و کار می کنند رو نمی پسندن و داشتن بچه رو مشروط به تغییر شرایطشونت می دونن .
از طرفی یکسری که ریشه ای تر با این مسئله مشکل دارن ممکنه تجاربی از تقسیم عواطف بین خودشون و پدرشون رو داشتن که توسط مادر ناعادلانه تقسیم شد و آگاهانه یا ناآگاهانه دلشون نمی خواد که همسرشون توجهش رو بهشون با شخص سومی که مطمئن هستن 100% عزیزه تقسیم کنن با این حساب اول باید از استحکام جایگاه خودشون مطمئن بشن .
سابقه داشته که گاهی ریشه روانشناسی این ماجرا حتی به تنفر مرد از فرزند خودش رسیده که در این ظرایط ازدواج و بچه دار شدن یعنی فاتحه یک خانواده رو خوندن . این آدمها ممکنه مشکلات روحی مکمل این قضیه رو داشته باشن و در صورتیکه در صورتیکه درمان بشن باید روی آیندشون تازه فکر کرد !!!!

در ایران اونچه که اکثریت جمع مردانه ازش برمیاد از مسئولیت پذیری یک فرزند می ترسند و اکثرشون هم تا زمانی که ازدواج نکنند و زمانی نگذرونده باشن ( منهای عده قلیلی که همیشه عاشق بچه ان ) حس خوبی به بچه دار شدن ندارند .

خب الان شما فکر میکنین من چیکار کنم؟ به غیر از حرف زدن منطقی ...
بیشتر راهها رو امتحان کردم به قول الهه جون نمیشه همینجوری دست رو دست گذاشت تا کی دلش بچه بخواد شاید من اون زمان سنم جوابگوی بارداری نباشه....
حوصله الان رو نداشته باشم و خیلی چیزای دیگه که تو تربیت بچه نقش داره.... مهم آمادگی ذهنی و جسمی منه که الان دارم ....

خب دقیقا دلیلی که میاره چیه ؟ شما چند سالته و ایشون ؟

هیچ دلیلی نداره پریسان جونم..... البته بعضی مواقع میگه اقتصادیه بعضی مواقع میگه خواب شبم بهم میخوره... بعضی مواقع هم هیچی نمیگه...اصلا کلا آدمو سردر گم میکنه...ما هر دو 30 به بالاییم

عزیزم مشکلاتی که احتیاج به ریشه یابی داشته باشه باید با مشاوره حضوری حل بشه . بهرحال در وهله اول جلوش گارد نگیر . چون به احتمال زیاد برای مشاوره اومدن هم مشکل داشته باشی باهاش .نذار فکر کنه از همین الان سر بچه نیامده باهاش می جنگی . خودت با مشاور حضوری صحبت کن . بهت راهکار میده ولی باید شانس این رو بهش بدی که یا تو قانع میشی یا اون نه که یا اون قانع بشه یا اون !!

باشه ممنون عزیزم
بووسسس

یکی از مهمترین و حساسترین مسایلی که زوجین جوان و پدر و مادران آینده می بایست حتما به آن توجه کنند ، مسئله تربیت فرزند و یا فرزندان میباشد!!! از نظر اقتصادی و مالی ،خب اگر به این نکته توجه و باور داشته باشیم که هرآنکس که دندان دهد نان دهد و خدای عزو جل روزی دهنده است ، آرامش فکری و ذهنی پیدا میکنیم.ولی مسئله تربیت و پرورش انسانی که خود دلیل و موجب به وجود آمدنش هستیم و خودمان به خواست خود انتخابش میکنیم، مسئله بسیار مهم و حیاتی است که به سادگی نمی توان از کنار آن گذشت!!! و بزرگترین مسئولیت و تعهد در زندگی پدر و مادر است!!!!سلامت جسمی و روحی و روانی یک فرزند کاملا در دستان یک پدر و مادر خوب و متعهد میباشد. البته موارد نادر هم هست که از عهده آنان خارج است و به مشیت الهی بر می گردد!!! ولی با توجه به مطالب بالا، و بر اساس تجربه و با نظر به دیدگاه های روانشناسی، معتقدم هر چه که فاصله سنی پدر خانواده با فرزندانش کمتر باشد،تأثیر مثبت بسیار بسیار زیادی در تربیت و پرورش فرزندانش دارد!!! به قول معروف پدر جوانتر سرحال تر و شوق وذوق بیشتری دارد و حوصله زیادتری برای وقت گذرانی با فرزندش و خانواده اش دارد!!! و شاید خودش بیشتر در زمینه فعالیتهای گروهی و عادات عمومی و اجتماعی پیشنهاد دهنده باشد تا فرزندان!!!به عبارت دیگر پدری که از لحاظ سنی فاصله کمتری با فرزندانش دارد، دارای فرزندانی به مراتب تنومندتر و سالمتر می باشد و در نتیجه بهتر می تواند با آنان رابطه حسنه ای برقرار کند و مشکلات آنان را دریابد!!! مخصوصا در سنین نو جوانی و جوانی!!!! و بچه هاهم از داشتن پدری سرحال و تنومند و شاداب بیشتر لذت می برند! پدری که میخواهد در فعالیتهای ورزشی و هیجانی شرکت کند خب مسلما بهترین یار ویاورش و دوستش فرزندش هست !!چه دختر و چه پسر!!! و برای یک فرزند هم مخصوصا دختران نو جوان و جوان!!!بهترین و وفادارترین و مطمئن ترین دوستی که میتواند با اوقات فراغت خوشی را سر کند پدرش هست!!! و علائق و دلبستگیهای دیگر کخ خود بهتر میدانید.پس به نظرم یک پدر خوب ، پدری است که بتواند رابطه بسیار محکم و پایدار دوستی با فرزندش داشته باشد که البته نقش پدر در این مورد خیلی خیلی بیشتر از مادر هویداست!!!! پدر نقش به سزایی در سرزندگی و شادابی فرزندانش دارد!!!!وظیفه پدر فقط تهیه امور مالی و برطرف کردن نیازهای مادی نیست! نقش بیشتر او در برآورده کردن نیازهای روحی و روانی نوجوان و جوانش بیشتر مشهود می باشد!!!از اینرو بهتر است زوجین جوان در هنگام تصمیم گیری برای قبول تعهد فرزند، و فرزند آوری ، ذهنشان معطوف این نکته بسیار مهم باشد تا اموری دیگر که تمهید و جبران آن امور بسیار جزیی و پیش پا افتاده و ساده است!!!پس خوب است که ما در مرحله اول به تواناییهای خود در تربیت فرزندمان در کلیه مراحل سنی او بیاندیشیم و نقشه و پلانی برای آن تصور کنیم تا بتوانیم زمان بندی مناسبی جهت پذیرش موجودی دوست داشتنی که خودمان او را خواسته ایم،پی ریزی نماییم

به نظرمن چنددلیل میتونه داشته باشه مهمترینش همونطورکه اقای کموگفتن تربیت وپرورش فرزندان هست مسئله ی اقتصادی آرامش فضای خونه توقعات فرزندان درمرحله بعدازدواجشون مسائل ومشکلاتشون

کاملا درسته