چه لذت دردناکی ست،
رها بودن
مثل بادها
و گذشتن از همه جا و همه کس
روزی اگر خواستی به یادم بیاوری
به درختان خم شده نگاه کن
که از یک سو
توان دل کندن از زمین ندارند
و از سوی دیگر
از انتظار خسته شده اند.
| پریسا صالحی |
