اگر روزی این جین ها فقط برای آدم های پولدار و متوسط به بالا به درد می خورد، خیلی زود جای خود را در دل و کند همه مردم دنیا از هر قشر و سن و سالی باز کرد و حالا بعد از گذشت چندین و چند سال، این جین ها هستند که سلطان جهان پارچه ها به حساب می آیند. 
سلطانی بی چون و چرا در قلمرو لباس که تا دل تان بخواهد طرفدار دارد. اگر ابتدا این شلوارها و بیلرسوت های جین بودند که با جنسی بدون انعطاف فقط به تن کارگران معادن دیده می شدند، کم کم با سر درآوردن از پرده نقره ای در هیأت لباس محبوب وسترن های گاوچران با کلاه های برگشته و هفت تیرهای پر، به رویای جوان های دهه های 40 و 50 تبدیل شدند و در بحبوحه سال های تاریخی و بی نظیر دهه 60 از سر تا پای دانشجوهای یاغی و جوان های هیپی را پوشاندند. اگر جین ها، به محض اینکه ندانید چه بپوشید، مثل یک فرشته نجات با بال های آبی به سراغ تان می آیند، اگر بیشترین حجم لباس های کمدتان را جین ها پر کرده اند و اگر راه و بی راه دل تان برای انواع و اقسام شلوارها و دامن ها و کیف و کفش های جین ضعف می رود، حتما این مطلب را بخوانید. جین ها برای خودشان دنیایی دارند.
پنبه ای های دوست داشتنی
داستان پارچه ای به نام جین از قرن هجدهم شروع می شود. همان پارچه ای که بعدها یکی از محبوب ترین پارچه ها شد.
در حالی که در این قرن، کسب و کار از طریق برده داری و کشت پنبه بود، تولید پارچه های پردوام با استفاده از پنبه هم رواج پیدا کرد. کارگرانی که سخت مشغول کار بودند، از پارچه های جان سخت استفاده می کردند، به خاطر این که حسابی مقاوم بود و برای کارگران، پارچه ای بادوام به حساب می آمد. پارچه های پنبه ای آن زمان، اکثرا به رنگ نیلی بودند و توسط گیاهانی که در آمریکا و هند کشت می شد، رنگ آمیزی می شدند. سال 1848 بود که در کالیفرنیا، معدن طلا کشف شد و کارگران لباس هایی احتیاج داشتند که مقاوم باشد و با کارکردن در معدن پاره نشود.
حدوداً ده سال بعد، لیب، مردی تاجر در سانفرانسیسکو به کار عمده فروشی لباس هایی با همان جنس مشغول شد و بعدها هم اسم خودش را به لیوا تغییر داد. لیوا با مشتری هایش یک مشکل داشت و آن هم این بود که اکثر آنها کارگر بدند و از پوشیدن لباس هایی با پارچه جین که به سختی به تن شان می رفت، مشکل داشتند.
از طرف دیگر مردی دیگر به نام جاکوب دیویس هم ایده هایی برای استفاده از فلزات در لباس ها داشت و ایده اش را با لیوا مطرح کرد. سال 1873 بود که برای اولین بار، زیپ به لباس ها اضافه شد و پوشیدن را راحت تر کرد. بعد هم لیوا، با دوختن تکه های چرم به شکل اسب روی لباس ها، سعی کرد مقاومت لباس هایی را که جین نامیده شد، نشان دهد. در سال 1891، کارخانه لوی استراوس شروع به فروش همگانی لباس های جین بین تمام اقشار جامعه کرد.
جین پوش ها می دانند که این پارچه دوست داشتنی چقدر بادوام است و شاید به همین دلیل است که هیچ وقت دست از سر این جنس عزیز بر نمی دارند
مردان جین
خیلی ها توانستند در زمینه تولید و تکامل جین، قدم بردارند. لوس استراوس یکی از آن آدم ها بود که در سال 1829 در آلمان به دنیا آمد و به عنوان اولین سازنده جین، مطرح شد. او پارچه های جین را کاربردی کرد و از آنها در دوخت شلوارهایی برای آدم هایی از اقشار مختلف استفاده کرد. جاکوب دیویس هم با اصلیتی آلمانی- آمریکایی توانست تولید جین ها را پیش ببرد تا جایی که الان در دنیا به اندازه موهای سرتان کارخانه تولیدکننده انواع محصولات جین وجود دارد. با این که خیلی جین را با آمریکا و مقتضیات فرهنگ وسترنی می شناسند، اما در اصل این آلمانی ها بودند که جین را به دنیا هدیه دادند.
جین و چه سنی؟
جین پوشیدن، سن و سال ندارد. زیاد نگران این موضوع نباشید. ولی اگر می خواهید جین ها را به عنوان هدیه برای کسی بخرید، بهتر است کمی فکر شده عمل کنید. ما به شما می گوییم که برای هر سنی چه نوع، چه طرح و چه رنگی از جین مناسب تر است. 
تین ایجرها: فقط و فقط به دنیای رنگارنگ ویترین اعتماد کنید. تین ایجرها دوست دارند دقیقا مطابق با سلیقه روز پیش بروند و همین کار شما را راحت تر می کند.
شوار جین پاچه گشاد یا چسبان، کیف یا کوله جین و رنگ هایی منطق بر مد روز، بهترین انتخاب برای جین هدیه دادن به دخترها و پسرهای نوجوان هستند.
جوان ها: بهتر است به فکر جین هایی باشید که نه خیلی ساده باشند و نه زیادی کار شده. مثلا یک دامن بلند جین برای یک خانم جوان خیلی مناسبت دارد، ولی برای خانم های میانسال و مسن مناسب نیست.
رنگ های به روز و طرح های فانتزی هم انتخاب های خوبی هستند.
میانسال ها: بهتر است به مدل هایی فکر کنید که در زمان تین ایجری و جوانی تان مد بود. اگر برای سن الان تان هم معقول به نظر رسید، می توانید به همان مدل ها اعتماد کنید. در ضمن رنگ های روشن جین، برای سنین بالا بیشتر حکم جین را دارد. خیلی از آنها هم جین را با نام لی می شناسند.
چون اولین جین هایی که به ایران آمدند، با مارک لی (Lee) خودنمایی می کردند و کلا به این نام معروف شدند.
مسن ها: راحتی و انعطاف پذیری باید حرف اول را در جین برای مسن ها بزند. جنس های کاغذی خیلی خوب هستند. در ضمن کلا جین هایی را باید برای مسن ها انتخاب کنید که پوشیدن و درآوردن اش زیاد سخت نباشد.
قرنی از آن جین
1930: این همان دهه ای است که هالیوود فیلم های وسترن زیادی می ساخت. کابوی هایی که جین می پوشیدند، قهرمان های سینمایی محبوب مردم بودند. مردم شرق نشین و شیک پوش آمریکا که برای تعطیلات به غرب می رفتند با الهام از فیلم های هالیوودی از این لباس ها می خریدند. 
طی جنگ جهانی دوم لباس های جین زیادی تولید شد که توسط سربازان آمریکایی به جهان معرفی شدند. لباس هایی که در زمان آزادباش (خارج از مأموریت) می پوشیدند. بعد از جنگ جهانی دوم شرکت لیوی (LEVI) شروع به فروش این محصول به خارج از غرب آمریکا و شرکت های تازه تأسیسی مثل رانگلر (Wrangler) و لی (LEE) به عنوان رقیب لی وای (LEVI) شروع به کار کردند. دهه شصت میلادی را باید دهه جین نامید.
1960: خیلی از دانشجویان دانشگاه ها و کالج ها جین می پوشیدند. به تدریج مدل های زیادی از جین ساخته می شد و در بسیاری از کشورها، جین، سمبل (فساد غربی) شد و به سختی قابل پیدا کردن بود. ولی از طرف دیگر شرکت های تولیدکننده می گفتند، درخواست های زیادی از تمام دنیا برای دریافت این لباس ها (شوارها) دارند.
بعد از وضع مقررات جهانی تجارت در دهه 70، پوشیدن جین در بیگارخانه ها (کارخانه هایی که در آنها کارران با قیمت پایین یا در ازای دریافت غذا و جای خواب کار می کردند) رایج شد و چون دستمزد کارگران پایین بود و قیمت جین کاهش پیدا کرد، بسیاری از مردم در شهرهای جنوبی هم شروع به پوشیدن جین کردند. حالا وقت آن رسیده بود که جین به محبوب ترین لباس قرن بدل شود. مزه ماجرا این جا بود که در دهه 90 خیلی از جوان ها از جین فراری بودند زیرا بزرگسالان برای پایین نشان دادن سن شان از جین استفاده می کردند!
منبع : زندگی ایده آل
