داستان این من و این تو
قسمت بیستم
بخش چهارم
رعنا خوشحال بود می گفت و می خندید شوخی می کرد و می رقصید ولی من ,, ... افسوس که با وجود اینکه می دونستم اون چه بیماری داره نمی تونستم خوشحال باشم ... نمی تونم بگم که چقدر عذاب می کشیدم ...
و اون شب رعنا به همسری من در اومد ...
همه داشتن به ما تبریک می گفتن ... ولی اون هیجان زده دست منو گرفت و کشید و برد تو یک اتاق ...
درو بست و خودشو انداخت تو بغل من ... و من با هیجان و شور اونو به آغوش کشیدم و بوسیدم ...
رعنا بدون خجالت می گفت امشب اینجا بمون
ولی من قبول نکردم و گفتم : می برمت خونه ی خودمون صبر داشته باش ...
و ما برگشتیم خونه ساعت نزدیک سه نیمه شب بود که رسیدیم خونه ...
من آماده شدم برم بخوابم که تلفنم زنگ خورد ...
فکر کردم رعنا زنگ زده ولی شماره ناآشنا بود ...
جواب دادم ... شرف خان بود با دستپاچگی گفت : سینا جان حال رعنا بد شده ... نمی دونستم چیکار کنم بهت خبر بدم یا نه ؟
فکر کردیم شاید بخوای بدونی ...
گفتم : کجایین خونه ؟
گفت : نه بیمارستان حالش خیلی بد بود ...
گفتم : اومدم ...
وقتی من رسیدم رعنا حالش بهتر شده بود ... این بار تا بهش رسیدم محکم در آغوشش کشیدم و بوسیدمش ...
می خواستم با نیروی عشقم اون بیماری لعنتی رو از وجودش پاک کنم ...
تا فردا بعد از ظهر تحت درمان بود ...
از مامان سارا و سمیرا خواهش کردم اتاق منو آماده کنن تا اونو ببرم پیش خودم پرویز خان هم موافق بود ...
وقتی این حرف رو مطرح کردم نسرین خانم عصبانی شد و گفت : نه چه معنی داره ؟ حالا وقت زیاده ...
ولی رعنا هم دوست داشت پیش من باشه ...
گفت : خاله نسرین اجازه بدین امشب پیش سینا باشم فردا صبح برمی گردم ...
و من اون روز بعد از ظهر رعنا رو به عنوان عروس خونه ی مامانم بردم خونه ی خودمون .
سارا و سمیرا ازش استقبال گرمی کردن رعنا خوشحال بود و همش می خندید ...
ناهید گلکار
