سنگ خارا 🥀
قسمت سیزدهم
بخش اول
امیر رو دیدم که تا نزدیک صورتم خم شده بود و می خواست منو ببوسه ...
حتی صدای نفسش رو هم شنیدم ...
هراسون در حالی که خیس عرق شده بودم , چشمم رو باز کردم ...
ثریا خواب بود ... نفس نفس می زدم و ضربان قلبم تند شده بود ...
خدایا به خیر بگذرون ... صد تومن نذر محک می کنم ...
اونقدر چندشم شده بود که حالت تهوع بهم دست داد ...
خدایا اینطوری نشه ، خواهش می کنم ...
از ترس اینکه دوباره همون چیزا رو ببینم , با چشم باز به سقف نگاه می کردم ... گلوم خشک شده بود و آب می خواستم ...
سعی کردم از جام تکون بخورم ولی نمی تونستم ... بدنم بسته بود ...
ثریا از تقلای من بیدار شد ...
پرسید : چیزی می خوای ؟ خوب منو صدا کن , برای همین پیشت موندم ...
گفتم : خواب بدی دیدم ...
گفت : از اون خواب ها ؟
گفتم: نمی دونم ... خیلی بد بود ... ثریا دارم دیوونه می شم ... چرا من اینطوری شدم ؟ ...
اومد کنارم و دستی به سرم کشید ...
احساس کردم که ثریا گفت : خدایا به خیر بگذرون , طوریش نشه ...
گفتم : تو هم نگران منی ؟ واقعا خدا کنه از سرم بیفته ...
گفت : نه , چرا نگران باشم ؟ تو که طوریت نیست ...
گفتم : ولی همین الان گفتی خدایا به خیر بگذرون ...
بهت زده نشست . چند بار موهاشو از تو دستش گذروند که معلوم می شد استرس گرفته ...
بعد موهاشو بست پشت سرش و گفت : نگار نترسی ولی من نگفتم , فقط فکر می کردم ...
تو ذهن منو خوندی ... این بار دومه ...
دختر , باورم نمی شه ... ببین موهای تنم سیخ شده رو هوا ...
گفتم : شوخی نمی کنی ؟ واقعا فقط فکر کردی ؟
گفت : به جون خودت قسم نگفتم ... نگار بیا بازم امتحان کنیم ...
من فکر می کنم , تو ببین چی گفتم ؟ ...
تو دلش گفت خوب کردم , حالا بگو ...
گفتم : نمی دونم , ول کن تو رو خدا ... حالم خوب نیست , تو نمی فهمی من چه حالی دارم ... داری با من بازی می کنی ؟ ...
این یک موضوع ساده نیست ... آخه چه اتفاقی برای من افتاده ؟ ...
از همون لحظه ای که تصادف کردم اینطوری شدم ... خودم می دونم باید یک ریشه ی علمی داشته باشه و یکی منو معالجه کنه ... اینطوری نمی تونم زندگی کنم ...
ناهید گلکار
