۲۳:۱۷ ۱۳۹۳/۹/۹
یک پاراگراف زیبا از کتاب "نه آبی نه خاکی" نوشته علی مؤذنی
من همه جای زمین را دوست دارم،زیرا جایی از آن نیست که به سرانگشت آفرینش تو موجود نشده باشد.و در هیچ کجا احساس غربت نمیکنم، زیرا تو همه جا هستی،و دوست تر از تو کیست؟تو در سطح آب همچنانی که در عمق،هر چند من تو را در عمق بیشتر احساس میکنم، زیرا در عمق از سطح،خودم را تنهاتر یافته ام.وزن آب در عمق بر دوشهای من به یاد تو تحمل پذیر میشد...