گندم زارهای طلایی 🌾🌾
قسمت هشتاد و یکم
بخش اول
زهره انتهای سالن تو صف نامرتبی که برای ناشتایی بسته بودن , ایستاده بود ...
عده ی زیادی از بچه ها تو راهرو پخش و پلا بودن ...
به نظر می رسید اوضاع کاملا از دستم در رفته ...
زهره یک لحظه برگشت و تا چشمش به من افتاد , داد زد : لیلا جون اومد ...
و دوید طرفم و با گریه خودشو انداخت تو بغلم و گفت : لیلا جون اومدی ؟ ما رو ول نکردی ؟
گفتم : آره قربونت برم , چرا نیام ؟ باز کی به شما ها گفته من نمیام ؟ چرا گریه می کنی ؟
گفت : زبیده خانم , زهرا رو زندانی کرده ... اونو زده ...
فریاد زدم : الهه ... الهه ...
دوید اومد جلو ... پرسیدم : این بچه چی میگه ؟
گفت : چیزی نشده ... ناراحت نشین ... آخه بچه ها به حرف زبیده خانم گوش نمی کنن ...
زهرا می خواست از راه مدرسه فرار کنه , از چند تا کوچه اونورتر آقا یدی گرفتش و آورد ...
گفتم : تو کجا بودی ؟ مگه نگفتم با بچه ها برو مدرسه و برگرد ؟ ...
گفت : من بودم به خدا , لیلا خانم از آخر صف فرار کرده بود ... اگر آقا یدی نفهمیده بود معلوم نبود چی می شد ...
گفتم : زهرا کجاست ؟ ...
گفت : تو انبار زغال ها ...
از حرص دندون هامو به هم فشار دادم و گفتم : وای زبیده ... وای بر تو ... این بار پدرت رو در میارم , می کشمت ... کجاست ؟
با دست آشپزخونه رو نشون داد ...
با سرعت رفتم طرف آشپزخونه ... با لگد درو باز کردم ... اون داشت به همون روش سابق خودش با حمیده و نسا , پنیر رو لای نون می ذاشت تا بده دست بچه ها ...
فریاد زدم : باز تو چشم منو دور دیدی و بچه ها رو اذیت کردی ؟ این بار ازت نمی گذرم ...
و رفتم سراغ زهرا ... در قفل بود ...
فریاد زدم : بده من کلیدشو ...
گفت : شما که نمی دونی چی به روزم آوردن ... خاک بر سرم کنن اگر می خواستم اونا رو اذیت کنم ...
دختره پررو داشت منو می زد ... فرار کرده بود , نمی خواست برگرده ...
ناهید گلکار
