گندم زارهای طلایی 🌾🌾
قسمت هشتاد و نهم
بخش اول
گفتم : ولم کن ... ولم کن , نمی خوام صداتو بشنوم ...
تو اینقدر احمقی که به یک مرده هم حسودی می کنی ... می خوام پیاده بشم ... من نه آرزوی زندگی شما رو داشتم و نه الان دارم ... ولم کن برم تو همون زندگی ساده و کوچیکِ خودم ...
از همه ی اون تشریفات و خم و راست شدن هایی که فقط تظاهره , متنفرم ... اشتباه کردم وعده وعیدهای تو رو باور کردم ... اشتباه کردم عشقت رو باور کردم ...
تو خودخواه ترین آدمی هستی که تا حالا دیدم ...
مگه نمی دونستی که من شوهر داشتم ؟ مگه از همون اول بهت نگفتم که شوهرمو دوست داشتم ؟ ... می دونی چرا ؟ برای اینکه از گل بالاتر به من نگفت ... برای اینکه می فهمیدم منو دوست داره ...
چون وقتی عصبانی بود خودشو می زد , نه مثل تو که دستت مثل دم سگ تکون می خوره ... اگر اون سیلی اول رو که به من زدی تو رو نمی بخشیدم , حالا دوباره با من این کارو نمی کردی ...
اونم وقتی هر چی گفتی به دلت راه اومدم ...
از کجا معلوم فردا به خاطر اینکه یک سگ پاچه ی منو گرفته باشه بازم حسودی نکنی ؟ ...
وقتی از مرده نمی گذری ...
گفت : تو چرا نمی فهمی من چی میگم ؟ خودتو بذار جای من ... وقتی شنیدم تو از حال رفتی نفهمیدم چطوری خودمو برسونم به تو , اون وقت اومدم دیدم نشستی داری میگی بدبخت شدی ...
خودت بگو جای من بودی چیکار می کردی ؟ اگر می شنیدی من همچین حرفی زدم ناراحت نمی شدی ؟
آخه من که دارم تمام سعی خودمو می کنم که تو رو خوشحال نگه دارم , حقم اینه ؟
گفتم : چرا داری حرف رو می پیچونی ؟ من کی گفتم الان بدبختم ؟ من جواب شوکت خانم رو دادم و گفتم اون زمان منو بدبخت کرد ... نکرد ؟ هاشم تو رو خدا دست از سر من بردار ... راست میگی من یک دختر دهاتی هستم که لیاقت زندگی شماها رو ندارم ...
بذار برگردم به همون زندگی ساده خودم ...
گفت : چی داری میگی ؟ وسط دعوا که نقل و نبات که خیر نمی کنن ... من از دستت خیلی ناراحت بودم , یک حرفی زدم ... خودت به من نگفتی من یک دختر دهاتیم ؟
خوب منم یک غلطی کردم ... ولش کن دیگه , می ریم خونه و حرف می زنیم ...
ناهید گلکار
