گندم زارهای طلایی 🌾🌾
قسمت صد و سوم
بخش سوم
اون شب دور هم شام خوردیم و هاشم رفتنش رو موکول کرد به فردا , صبح زود ...
و در حالی که اونو از زیر قرآن رد می کردم , قبل از طلوع خورشید , با ماشینش از خونه بیرون رفت ...
و سلطان جان دوباره یک کاسه آب ریخت پشت سرش ...
ولی من هنوز به همون حال بودم ... از رفتنش دلم به شدت گرفته بود ...
روز اول و دوم و سوم خیلی سخت گذشت و من نمی تونستم با این موضوع کنار بیام ...
سه روز بعد خاله به من زنگ زد و گفت : لیلا , ملیزمان شیرش کمه و بچه رو سیر نمی کنه ... میشه شب یکسر بیای و به اون شیر بدی ؟
اون زمان گندم فقط یک ماه و چند روز داشت و اگر زود به دنیا نمی اومد , چند روزی بیشتر با پسر ملیزمان فاصله نداشت ...
گفتم : چشم خاله , بعد از ظهر می رم خونه و گندم و برمی دارم و میام ...
و همین کارو کردم ...
و از فردا برای اینکه راحت تر باشم , گندم رو صبح با خودم می بردم پرورشگاه و از اونجا خونه ی خاله ...
و آخر شب هوشنگ منو می رسوند ...
و همین باعث می شد دوری هاشم رو بتونم تحمل کنم ...
اما خودمو سخت مشغول کار کردم ... از صبح تا شب شاید ده دقیقه نمی نشستم ...
انگار قدرتم برای کار زیادتر شده بود ...
حالا تو پرورشگاه , نُه تا چرخ خیاطی داشتیم و چهارده نفر از دخترای بزرگ تر آموزش دیده بودن و خودشون برای بچه ها لباس می دوختن ...
ملافه ها و روبالشی ها رو عوض کردیم و برای پنجره ها برای اولین بار پرده دوختیم ...
البته پول پارچه ها رو انیس خانم به من داد ...
شاید فکر می کرد اینطوری می تونه منو خوشحال کنه ...
به کمک پری گلدوزی و بافتنی هم به کارگاه ما اضافه شد ...
حالا به فکرم رسید بود از این کار درآمدی داشته باشیم تا هم به وضع پرورشگاه برسم , هم بچه ها وقتی می خوان از اینجا برن پس اندازی داشته باشن ...
ناهید گلکار
