۱۲:۱۹ ۱۳۹۳/۶/۵
مقدمه کتاب شفای کودک درون نوشته ی دکتر لوسیا پاچیونه:
« زندگی بدون حضور کودک درون، احساس تهی بودن را بر جا می نهد؛ این احساس را که زندگی مان فاقد چیزی است. آنگاه می کوشیم این احساس خلاء را با سایر انسان ها و اشیاء و مکان ها و فعالیت ها و تجربه هایی بیرون از خویشتن پر کنیم.
شاید به درازا بکشد تا به بی تأثیر بودن این راه حل پی ببریم. مؤثر واقع نمی شود، زیرا غیاب آن چیزهای بیرونی، علت احساس خلاء نبود. دلیل راستین این بود که کودک درونمان مخفی شده بود.به همین دلیل ، اتصال خود را با خودمان و دیگران و خدا از دست داده بودیم.
با اتصال به کودک درونمان ـ که خویشتن راستین ماست ـ کار به آخر می رسد. یعنی شفا می یابیم و دیگر بار، با احساس وصل به پروردگارمان ـ به خودمان، به دیگران، به جهان و به هستی ـ از توفیق آرامش و شادمانی کامروا می گردیم.»
