۱۷:۰۶ ۱۳۹۴/۱۱/۲۳
از 7 روز ادامه پیدا کند.
عوارض جانبی: خونریزی، نکروز پوست، کمی پلاکت خون، هیپرکالمی، واکنش های حساسیتی (از جمله کهیر، آنژیوادم، وانافیلاکسی، پوکی استخوان پس از مصرف طولانی این دارو گزارش شده است.)
تداخل های دارویی: مصرف همزمان با اسیدوالپرونیک به علت مهار عملکرد پلاکت ها ممکن است موجب خونریزی شود. متی مازول و پروپیل تیواوراسیل باعث کاهش پروترومبین خون می شود لذا مصرف همزمان این دارو با هپارین ممکن است باعث افزایش اثر ضد انعقادی شود.مصرف همزمان داروهای ضد انعقاد و ترومبولیتیک مثل وارفارین، استرپتوکیناز ، اوروکیناز و همچنین دکستران خطرخونریزی را افزایش می دهد.و مصرف همزمان با پروبنسید اثر انعقادی دارو را افزایش و طولانی می کند. داروهایی که عملکرد پلاکت ها را تحت تاثیر قرار می دهند (مانند آسپرین، دی پیریدامول، تیکلوپیدین، کلوپیدوگرل در صورتی که به صورت همزمان با هپارین مصرف شود احتمال خونریزی را افزایش می دهد.
نکات پرستاری:
1- برای بدست آوردن حداکثر اثر بخشی دارو و کاهش امکان خونریزی، دستورات مربوط به مصرف دارو باید کاملاً رعایت شود.
2- در طول درمان با هپارین از مصرف اسید استیل سالیسیلیک یا داروهای حاوی آن، ایبوپروفن و سایر داروهایی که بر روی پلاکت ها موثرند، باید خودداری شود.
3-پزشک و دندانپزشک باید از مصرف این دارو آگاه شوند.
4-به منظور بررسی پیشرفت درمان، ملاقات با پزشک و انجام آزمون های انعقاد خون بطور منظم ضروری است.
هیدروکورتیزونHydrocortisone
اشکال دارویی: Relention Enema:100mg/60ml
Powder for injection:100mg(as sodium succinate)
Tablet:10mg
Injection:100mg/2ml(as sodium succinate)
موارد مصرف: هیدروکورتیزون برای درمان جایگزینی هورمونی در نارسایی غده فوق کلیوی استفاده می شود. این دارو همچنین در درمان علامتی بیماریهای التهابی مانند بیماری التهابی روده و هموروئید و نیز واکنش های حساسیتی مانند شوک آنافیلاکتیک، آنژیوادم و در جهت سرکوب کردن سیستم ایمنی استفاده می شود. هیدروکورتیزون در هیپرپلازی مادرزادی غده فوق کلیه ، ادم مغزی و شوک نیز موثر است این دارو همچنین جهت تشخیص سندروم کوشینگ و افسردگی آندوژن به کار می رود.
مکانسیم اثر: این دارو با جلوگیری از تجمع سلول های التهابی در ناحیه التهاب، مهار فاگوسیتوز و آزاد شدن آنزیم های مسئول در التهاب و مهار ساخت و آزاد شدن واسطه های شیمیایی التهاب، اثرات ضد التهابی خود را اعمال می کند.
فارماکوکنیتیک: هیدروکورتیزون سریعاً و به خوبی از دستگاه گوارش و محل تزریق عضلانی جذب می شود به طور عمده در کبد و مقادیری نیز درکلیه و بافت ها به متابولیت های غیر فعال تبدیل می شود.
موارد منع مصرف: 1- تزریق داخل مفصلی این دارو در مواردی مثل جراحی ترمیمی مفاصل، اختلالات انعقادی خون شکستگی داخل مفصلی، عفونت اطراف مفصل یا سابقه ابتلا به آن ، پوکی استخوان اطراف مفصل به دلایلی غیر از آرتریت و مفصل ناپایدار نباید مصرف شود.
2- این دارو در پیشگیری از سندرم زجر تنفسی نوزاد در صورت وجود آمینونیت، عفونت با هرپس، عدم کفایت جفت و پارگی زودرس غشاء نیز نباید مصرف شود.
هشدارها:
1- استفاده طولانی مدت آن در کودکان می تواند منجر به مهار رشد شود.
2-به دنبال مصرف این دارو ممکن است. آزمون های بررسی عملکرد محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- غده فوق کلیوی دچار اختلال شود.
3-در افراد مسن و بخصوص خانم های یائسه، شانس ایجاد پوکی استخوان و افزایش فشار خون بیشتر است.
4- در صورت نیاز به جراحی و یا درمان اضطراری و نیز مصرف دارو در بیماران دیابتی باید احتیاط کرد.
عوارض جانبی: درمان دراز مدت با هیدروکورتیزون بیماررا از جهت ابتلا به بیماریهای عفونی مستعد می کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می شود مصرف مقادیر زیاد هیدروکورتیزون می تواند اختلالات روانی را تشدید کند. آب مروارید،کاهش یا تاری دید و تکرر ادرار و پرنوشی، قرحه گوارشی، علائم شبه کوشینگ، آکنه، درد ناحیه سرینی و افزایش فشار خون از عوارض جانبی دارو هستند.
تداخل های دارویی: مصرف همزمان این دارو با ریفامپین، داروهای ضد صرع مانند کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین، پریمیدون موجب تسریع متابولیسم هیدروکورتیزون و کاهش اثر دارو می گردد. این دارو ممکن است باعث کاهش اثر داروهای پایین آورنده قند خون و یا داروهای کاهنده فشار خون گردد.
نکات پرستاری:
1- برای به حداقل رساندن تحریک گوارشی شکل خوراکی هیدورکوتیزون باید بعد از غذا مصرف شود
2-از قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از استفاده طولانی ( بیش از سه هفته) پرهیز شود
3- در طول درمان مصرف سدیم بایستی محدود شده و مصرف مکمل های حاوی پتاسیم توصیه می شود.
4-معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت بطور مرتب باید انجام گیرد.
