گندم زارهای طلایی 🌾🌾
قسمت پنجاه و نهم
بخش سوم
اول از آمنه شروع کردم و سرشو نگاه کردم ... ای خدای من , شپش داشت ...
چند تای دیگه رو هم دیدم ... تو سرشون پر بود , اونا هم داشتن ...
گفتم : هرمز , تو سرشون شپش دیدم ... تو رو خدا بگو چه ربطی به تبشون داره ؟ برای چی مریض شدن ؟ اینا قبلا هم شپش داشتن ولی مریض نبودن ...
گفت : این بار فرق داره ... مگه نشنیدی چقدر الان تو ایران از این شپش مریض شدن ؟ ...
بذار دکتر بیاد ببینم چی میگه ولی فقط خدا بهمون رحم کنه ...
نمی دونستم چی شده که اینقدر هرمز دستپاچه و پریشونه ... پیدا بود که بیماری بدی باید باشه ...
به شدت ترسیده بودم ...
هرمز بچه ها رو یکی یکی بغل می زد و تا حموم می دوید ...
من لگن های آب ولرم آماده کرده بودم ...
اونا رو می گذاشتیم تو لگن و بدنشون رو خیس می کردیم ... وقتی از آب بیرون میومدن بدنشون سرد می شد و اینطوری تب بالای اونا براشون خطرناک نمی شد ...
من لباس تنشون می کردم و هرمز یکی دیگه میاورد ...
زبیده اونا رو برمی گردوند تو تختشون ...
کارمون که تموم شد , هنوز دکتر نرسیده بود ...
هرمز از من پرسید : تلفن کجاست ؟
گفتم : تو دفتر ... با من بیا ...
زنگ زد به خونه و گفت : مادر هر چی ملافه ی تمیز داری بردار بیار ... از هر کجا هم می تونی تهیه کن ...
یک نفر رو پیدا کن همین امشب سر دخترا رو از ته ماشین کنه ... وقت نداریم , ممکنه تعداد بیشتری بگیرن ...
شما کاری که من میگم رو بکن ... اومدی بهتون میگم چی شده , نپرس مادر من ...
نمی دونم چطوری , از داداش کمک بگیر ... یا از هوشنگ , آشنا نداره ؟
زود باش مادر ... منتظرم , ببینم چیکار می کنی ...
خلاصه همین امشب باید بچه ها رو از شپش پاک کنیم وگرنه جون هموشون به خطر میفته ...
ناهید گلکار
