گندم زارهای طلایی 🌾🌾
قسمت هفتاد و پنجم
بخش پنجم
گفت : مثل شیر ازت حمایت می کنم ... دیدی که هر کاری رو اراده کنم , انجام می دم ...
اونم خودش فهیمده تو هزار تا حُسن داری ... باهوشی , زیبایی , با عرضه و بالیاقتی , و از همه مهم تر مهربونی ... خوب من دیگه چی می خوام ؟
گفتم : کاش این حرفا رو یک جایی مکتوب می کردی و فردا زیرش نمی زدی ...
گفت : به چشم , همین الان که رفتم خونه یک نامه برات می نویسم و همه ی اینا رو توش مکتوب می کنم تا بدونی این حرفا باد هوا نیست ...
گفتم : خیلی خوب , پس حالا لطفا برین ... من کار دارم ...
گفت : صبر می کنم زنم رو می رسونم ...
گفتم : نه , تو رو خدا ... خانجانم اینجاست , از اون شب که منو با شما دید تنهام نمی ذاره ...
گفت : خوب با خانجان می برمتون ...
گفتم : نمی دونه ... امشب خاله می خواد ازش اجازه بگیره و جریان رو بگه ...
گفت : باشه , پس من می رم ولی نمی تونم از بابت ماشین بهت قول بدم ... حریفش نمی شم , ممکنه برگرده ... اگر اومد , تقصیر من نندازی ...
خنده م گرفت و با همون حال گفتم : تو رو خدا برین ...
سوار شد که بره , گفتم : راستی ازتون ممنونم ... دست شما درد نکنه ...
گفت : قابلی نداشت , ولی برای چی ؟
گفتم : حالا ...
با نگاهی که اشتیاق از اون می بارید , گفت : تو همیشه بخند ...
و گاز داد و رفت ...
منم مثل هر زنی نیاز به تایید و محبت داشتم ... اینکه یکی منو خوب ببینه و تحسینم کنه ...
و هاشم همونی بود که یک زن آرزوشو داشت ... احترام و محبت و عشق رو یکجا نثارم می کرد ...
این بود که دیگه تردید رو کنار گذاشتم و اونو انتخاب کردم ...
درست همین کارو یک روز با علی کرده بودم ... دوباره یادش افتادم ... یاد محبت هاش و اینکه هیچ وقت از گل بالاتر به من نگفت و تا آخرین لحظه ی عمرش , ازم حمایت کرد ...
دلم گرفت ...
البته می دونستم که با وجود عزیز خانم اگر علی زنده بود , عاقبت خوبی هم نداشتیم ...
ناهید گلکار
