سنگ خارا 🥀
قسمت پنجم
بخش اول
با بغض گفت : دارم می شنوم ... برای خودتون خوشین و یاد منم نمی کنین ...
برو ... برو , ان شاالله خوش بگذره ...
گفتم : قربونت برم , این طوری نگو دیگه ... دل منم خون می کنی ...
اصلا تو هم پاشو بیا ... خودت می ببینی خبری نیست ...
گفت : نه بابا , مرتضی نمیاد ... خیلی دلخوره ...
تازه هیچ کدوم به من زنگ نزدین , این مامان خانم آخر منو دق می ده ...
از صبح صد بار زنگ زدم , تلفنم رو هم جواب نمی ده ...
پس برای همین بود ... با من قهر کرده ؟ ...
گفتم : به جون خودت اشتباه می کنی , مامان همش به فکر توست ... مگه میشه مادر یاد بچه اش نباشه ؟ ...
خوب لابد فکر کرده مرتضی نمیاد , به تو نگه غصه بخوری ...
گفت : نگارجون , خواهری ؟ یک کاری می کنی مامان از دل مرتضی در بیاره ؟ من جایی رو ندارم برم جز خونه ی شما ...
دلم برای شماها تنگ می شه ...
گفتم : باشه عزیزم , یک کاریش می کنم ... اینطوری که نمی مونه ...
مگه ما رو تو رو ول می کنیم ؟
و در حالی که نگران اونم شده بودم , گوشی رو قطع کردم ...
صدای موزیک اونقدر بلند بود که فکر می کنم تمام ساختمون به عذاب اومده بودن ...
گفتم : شادی , تو رو خدا کمش کن ... همسایه ها الان صداشون در میاد ...
مامان قاه قاه خندید و به شوخی گفت : فکر می کنم اونا هم خوششون اومده و دارن با این آهنگ می رقصن ...
بیا وسط ... بیا دیگه ... نگاش کن مثل پیرزن ها دائم غر می زنه ...
نگار بیا خوش باشیم ...
نمی دونم شاید اون راست می گفت , چون دیگه احساس جوونی نداشتم و همش دنبال مشکلات خانواده ام می دویدم تا عزت و حرمتی که دلم برای اونا می خواست , به دست بیارم ...
تلاشی که کاملا بیهوده بود و هر بار سرخورده تر و نا امیدتر می شدم ...
حتی هر قدمی که برمی داشتم , سه قدم به عقب می رفتم ...
ناهید گلکار
