۱۲:۴۲ ۱۳۹۲/۵/۳۱
من حرف های شما و به اصطلاحی توجیهات شما رو قبول ندارم!
هر کسی مسئول اشتباهیه که خودش انجام داده نه این که دیگری مسئول باشه!این ها توجیهاتیه که متاسفانه توی جامعه و فرهنگ ما جا افتاده:" حتما به همسرت(زن یا مرد) بی توجهی کردی....حتما بهش نرسیدی...حتما یه جا کم گذاشتی...حق داشته همچین کاری بکنه...."
اینجور حرف ها از نظر من همش توجیهاتیه که سرپوش بذاره روی اشتباهی که انجام شده!البته من مخالف حرف زدن و ریشه یابی نیستم،اما به شخصه موافق برگشت به همچین زندگی هم نیستم.چون از نظر من وقتی اعتماد ها از بین بره قبل از اون علاقه ای که از یکی از طرفین از بین رفته و باعث شده دست به همچین کاری بزنه و زندگی که علاقه ای توش نباشه ادامش اشتباه محضه!متاسفانه یکی از دلایلش تبدیل دوست داشتن به عادته!طرفین فکر می کنن که به هم علاقه دارن در صورتی که فقط به هم عادت کردن!البته نه از اون اول این به مرور به وجود میاد و هر دو طرف هم مقصرن.وقتی علاقه از بین رفت هر کدوم از طرفین ممکنه یه عکس العملی داشته باشه و یکی از این ها میتونه خیانت یا همون زیرآبی باشه!چون جرات اعلام نداشته...جرات ترک کردن ...جرات گفتگو...جرات پذیرش واقعیت...